به گزارش آوا دیپلماتیک، چهلوهفت سال پیش، در ساعت 11:30 صبح روز 30 آوریل 1975 (10 اردیبهشت 1354)، پرچم ارتش آزادیبخش بر فراز کاخ استقلال به اهتزاز درآمد؛ رویدادی که به مثابه نقطهی عطف فروزانای در تاریخ مبارزههای مردم ویتنام در برابر تهاجم خارجی خودنمایی کرده و روز اتحاد دوباری ویتنام نام گرفته است.
پیروزی 30 آوریل 1975 بزرگترین پیروزی ارتش خلق ویتنام در عصر هو شی مین به حساب میآید، پیروزیِ عظیمای در مسیر گذار به آزادسازی ملی در قرن بیستویکم.
این پیروزی همچنان در حال تحریر کردن صفحههای تاریخ قهرمانانهی کشور است؛ تاریخ هزاران سالهی مردمای که در راه بنیان نهادن و دفاع کردن از آب و خاکشان جانفشانی کردهاند.
پیروزی 30 آوریل 1975، در تاریخ ملی ویتنام حک شده و گواهای است بر ارج و قدرِ این تاریخ باابهت و نشانهای از ارادهی معطوف به استقلال، خودداری، خودیاری و خودسازی و نیز میل به صلح در میان آحاد ملت.
این نقطهی سرنوشتساز از تاریخ، نمایانگر عصر استقلال و یکپارچگی ویتنام و نیز نقطهی آغاز پیشروی به سوی بنانهادن سوسیالیسم توسط تمامی ملت به یاد آورده میشود.
در نظر جهانیان، این رویداد نمادی است از پیروزی نیروهای انقلابی که تاثیر بسزایی در پیشبرد مقاومت مردم جهان برای نیل به استقلال ملی، صلح، دموکراسی و ترقی اجتماعی داشته است؛ و برای مردم دنیا الگویی بوده است در راستای نبرد برای آزادی از بند بردگی امپریالیسم؛ نقطهی آغاز سقوط استعمار در سرتاسر جهان.
این پیروزی نتیجهی عوامل بسیاری بوده است، که مهمترین و اساسیترین آنها را باید در قدرت همبستگی ملی جستجو کرد.
هر ساله و به همین مناسبت، ویتنامیهای سراسر کشور به شکرانهی این روز، فعالیتهای زیادی را انجام میدهند؛ از جملهی این فعالیتها میتوان به این نمونهها اشاره کرد: گردهماییهای جشن یادبود، راهپیمایی، آتشبازی، اجرای هنرهای نمایشی. سازماندهی چنین جشنهای یادبودی گواهیست بر اهمیت جایگاه و ارزش تاریخی این رویداد در تاریخچهی ملت ویتنام برای ساختن و دفاع کردن از کشورشان.