در چند ماه اخیر به دنبال پویایی سیاست خارجی دولت روحانی، دستاوردهای جدید در پرونده هسته ایی ایران شاهد هستیم این روند دریچه جدیدی را به سوی مناسبات ایران با سایر کشورها بخصوص کشورهای اروپایی گشوده است. در این میان کشور پرتغال در کنار سایر کشورهای اروپایی برای نخستین بار با اعزام یک هیئت ساختارمند برای گسترش روابط نظام‌مند دوجانبه گام های اولیه را برداشته است در همین رابطه دیدگاه “ماریو داماش نونس” سفیر پرتغال در ایران را درباره افق پیش روی مناسبات سیاسی و اقتصادی دو کشور جویا شده ایم.

گفتگوی اختصاصی آوا دیپلماتیک با “ماریو داماش نونس” سفیر پرتغال در ایران

 از سال گذشته که با شما گفتگو داشتیم تا حال حاضر، مهمترین دیدارها و فعالیت هایی که داشته اید شامل چه موضوعاتی می شود؟

این سوال خوبی است، زیرا من اخیراً برای هدف خاصی به قزوین رفته‌ام که مایلم در ادامه بیشتر راجع به آن صحبت کنم. در واقع، طرحی با مشارکت استادان پرتغالی در قزوین برپا شده است که در آن این اساتید با دانشجویان در مقطع تحصیلات تکمیلی به همکاری می پردازند. هر ماه، یک استاد یا مدرس به قزوین خواهد آمد و موضوع این دوره ها برنامه ریزی شهری است.

بگذارید از ابتدا سخن را آغاز کنم. باید بگویم که سال 2014، بهترین سال در تاریخ روابط میان پرتغال و ایران بود. همه چیز در ماه مه و با انجام رایزنی‌های سیاسی شروع شد و امیدواریم که بتوانیم پس از تابستان، دور بعدی این رایزنی‌ها را در تهران از سر بگیریم. در سال 2014، ما تجربیات زیادی را کسب کردیم. به توافقات بسیاری پرداختیم. در آینده ای نه چندان دور، قراردادی در حوزه خطوط هوایی میان ایران و پرتغال به امضا خواهد رسید. این قرارداد هم اکنون برای شفاف سازیِ برخی جزییات توسط دپارتمان حقوقی دفتر ریاست جمهوری و تحت نظارت وزارت امورخارجه، در مرحله بازبینی قراردارد. من شخصا تمایل بسیاری دارم تا پیش از پایان سال آن را به مرحله پایانی و در نهایت، امضا برسانم.

پس از رایزنی‌های سیاسی که پیشتر عنوان شد، در ماه اکتبر، وزیر فرهنگ از ایران بازدیدی رسمی به عمل آورد که به هدف پایه ریزی روابط مستحکم و دوجانبه فرهنگی انجام گرفت و سرانجام، طی دیدار رسمی وزیر امور خارجه در ماه ژانویه، به امضای توافقی توسط وزیران امور خارجه دوکشور منجر شد.

همانطور که می‌دانید، این توافق فرهنگی جنبه‌های گوناگونی را در برمی‌گیرد و از این دسته می‌توان به فرهنگ، دانشگاه‌ها، تبادل دانشجو و استاد، حوزه جوانان، ورزش و گردشگری اشاره کرد. اگر اجازه دهید، می‌خواهم بحث گردشگری را به پایان مصاحبه موکول کنم، چراکه می خواهم ظرفیت های موجود میان دو کشور را بهتر به شما بشناسانم.

پس از آن، ما قراردادی را میان اتاق بازرگانی ایران و نهاد “آیسپ” (آژانسی که از صاحبان کسب و کار پرتغالی برای صدور اقلامشان به کشورهای خارجی و جذب سرمایه گذاری خارجی حمایت می کند) به امضا رساندیم.

این قرارداد توسط قائم مقام آیسپ و آقای شفیعی (رئیس وقت اتاق بازرگانی ایران) منعقد شد. این قرارداد ابزار مهمی را برای پیشبرد ابعاد اقتصادی و تجاری پیش روی دو کشور به ارمغان می‌آورد. در نتیجه، تنها قراردادی که هنوز به مرحله بهره برداری نرسیده، همان قرارداد خطوط هوایی است که دلیل آن هم بررسی‌های برخی نکات حقوقی است.

چه زمانی پرواز مستقیم میان تهران و لیسبون به راه می‌افتد؟

در این جریان، دو شرکت ایفای نقش می‌کنند که یکی “ایران ایر” و دیگری یوروآتلانتیک است. ما هنوز در انتظار مشخص شدن برخی جزییات هستیم، ولی باور من این است که امسال، می توانیم آن را به انجام برسانیم.

آیا برای اجرای این طرح محدودیت زمانی در نظر گرفته شده است؟

هنوز نه، ولی به زودی اتفاق می‌افتد و اما در ادامه صحبت خودمان درمورد اتفاقات سال پیش، باید به این نکته تاکید شود که وزیر امورخارجه، آقای ظریف در ماه آوریل و در پاسخ به بازدید وزیر امورخارجه پرتغال، به لیسبون سفر کردند.

در رابطه با بازدید وزیر امورخارجه پرتغال، باید گفت که هیئتی تجاری نیز به همراه ایشان آمدند و ما دو جلسه پربار کاری داشتیم که یکی در اصفهان و دیگری و در اتاق بازرگانی در تهران برگزار شد.

کدام جنبه های صنعت عمدتا توسط این هیئت مورد تاکید قرارگرفت؟

بسیاری از بخش‌ها در حوزه کشاورزی بگیرید تا مخابرات، گردشگری، لوازم الکتریکی و بسیاری دیگر از فاکتورهای مورد بحث را شامل می شود

 می‌توان به جرات این جلسه را نخستین باری دانست که یک هیئت ساختارمند به ایران آمده و در آن شرکت داشته است. بنابراین، می‌توان این اتفاق را مقدمه‌ای بر گسترش روابط نظام‌مند دوجانبه دانست که قرار است پس از تابستان به مرحله اجرا برسند.

هنگامی که تاجران و بازرگانان با یکدیگر ملاقات کردند، بطور خودکار اوضاع را میان خودشان ساماندهی کردند و درباره ظرفیت‌های موجود به گفتگو پرداختند و انتظار ما این است که بسیاری از این فاکتورها در پرتغال و تهران به سرانجام مثبتی ختم شوند.

 اهمیت این اتفاق از آن جهت است که سطح تجارت میان ایران و پرتغال به شدت پایین است. امسال و سال آینده، یعنی سال 2016، ما باید افزایش چشمگیری را در مبادلات میان دو کشور شاهد باشیم.

دولت پرتغال برای جذب سرمایه گذاران خارجی از جمله تجار ایرانی چه تمهیداتی را در نظر گرفته است؟

پرتغال کاملا پذیرای هرگونه سرمایه گذاری می باشد. در حال حاضر، ما برنامه جالبی بنام “برنامه طلایی ویزا” داریم که در آن، هر شخص خارجی می‌تواند به پرتغال سفر کرده و مبلغ 500 هزار یورو را در بخشهای مختلف سرمایه گذاری کند. در واقع می توانید در نظام بانکی، حوزه کشاورزی، بازیابی شرکت های ورشکسته، تاسیس شرکت های تضامنی و سرمایه گذاری در بخش املاک بپردازید. به همین دلیل است که در این مصاحبه، از شما می خواهم این برنامه را مورد تاکید قرار دهید تا دیگران آن را با دقت بخوانند.

از جمله مزایای این طرح می توان به این نکته اشاره کرد که برای مثال، شما در هر نقطه از کشور و در هر مکان دلخواه می توانید املاک مورد نظرتان را خریداری کنید و مدتی را در پرتغال می گذرانید و پس از آن، کارتی به نام “کارت طلایی ویزا” به شما تعلق می گیرد. این کارت به شما اجازه می دهد تا به تمام کشورهای عضو حوزه شینگن سفر کنید، آن هم بدون آنکه نیاز به دریافت ویزا داشته باشید و شما آزادی کامل خواهید داشت تا از تمام این کشورها دیدن کنید.

چه پارامترهایی برای اعطای کارت طلایی ویزا در نظر گرفته می شود؟

هر کسی واجد شرایط است که به پرتغال سفر کند و مبلغ 500 هزار یورو را در بخشهای گوناگون سرمایه گذاری کند. تا آنجا که من می دانم و بنابر اطلاعات موجود، تعداد 15-20 ایرانی هم اکنون درحال پیگیری این طرح هستند. در ایران و پرتغال نیز وکلایی مشغول بررسی این طرح می باشند. پس از 5 تا 10 سال، شما می توانید کارت اقامت را دریافت کنید و پس از گذشت چند سال، اگر شخص در پرتغال بماند و رفت و آمد منظمی داشته باشد، می تواند برای دریافت اقامت دائم و در نهایت تابعیت اقدام نماید که معنای آن دریافت گذرنامه پرتغالی است.

آنچه بیشتر متقاضیان را به خود جذب کرده، خرید املاک برای فرزندان آنها می باشد. ولی چرا؟ زیرا احتمالا آنان قادر نخواهند بود تا بطور مکرر به پرتغال رفت و آمد داشته باشند و می خواهند چیزی برای فرزندان خود باقی بگذارند.

جالب است که پرتغال توانست به آسانی و با اعمال همین سیاست ها از تنگنای اقتصادی عبور کند.

اگر بخواهیم به عمق اوضاع اقتصادی پرتغال بپردازیم، باید بگویم همانطور که شما هم می‌دانید، ما برنامه مساعدت اقتصادی را سال گذشته به پایان بردیم؛ برنامه‌ای که توسط بانک مرکزی اروپا، صندوق جهانی پول و کمیسیون اروپا هماهنگ شد، همانند همان برنامه‌ای که برای یونان، ایرلند و قبرس اجرا شد. برای آنکه به بن بست برخورد نکنیم، نیاز داشتیم تا از این نهادها بخواهیم تا به ما ابزار مالی مورد نیاز را بدهند. از این طریق، می‌توانستیم از رکود اقتصادی عبور کنیم. ما این کار را به نحو احسن انجام دادیم و با پویایی مردم پرتغال، توانستیم هرآنچه نیاز بود را به ثمر برسانیم. عملکرد ما به قدری خوب بود که در حال حاضر و پیش از سررسید، درحال پرداخت سهم صندوق جهانی پول هستیم.

نخست وزیر پرتغال تاکید داشتند که بودجه کشور باید تقلیل یابد.

تقلیلی وجود نخواهد داشت. ایشان نمی توانند بودجه را کاهش دهند، زیرا بودجه امسال در ماه اکتبر تصویب شد و ما در اکتبر پیش رو، انتخاباتی را خواهیم داشت. در نتیجه، دولت بعد می تواند پس از انتخابات، بودجه دیگری را تهیه کند و آن موقع است که می توانیم از جزییات آن با خبر شویم. به این دلیل که از امروز تا اکتبر، اتفاقات اقتصادی بسیاری می تواند رخ دهد. هدف نهایی ما کاهش کمبود مالی کشور به زیر 3% برسد و نیز بیکاری به 12% کاهش پیدا کند.

آیا این امکان وجود دارد پس از انتخابات و به روی کار آمدن دولت آینده جدید پرتغال، اولویت ها و سیاست ها، به مانند آنچه در یونان رخ داد، دستخوش تغییر شود؟

وضعیت یونان از آنچه ما در پرتغال شاهد آن هستیم متفاوت است. یونان هم اکنون سومین برنامه مساعدت اقتصادی خود را پشت سر می گذارد، در حالی که ما فقط یک دوره را تجربه کردیم. یونان در حال حاضر تحت فشار بسیاری است و این امر فقط وابسته به مسایل مالی نیست، بلکه رکود مالی و ورشکستگی نیز درآن دخیل است. حقیقت این است که ما هیچگاه به این مرحله نرسیدیم.

با این اوصاف، ایمان داریم که یونان می‌تواند از این بحران عبور کند. ما به این موضوع باور داریم و این را از صمیم قلب برای یونان آرزومندیم. یونان بخشی از اتحادیه اروپا است و ترک این اتحادیه از سوی یونان فاجعه بار خواهد بود. اما اگر یونان، به هر دلیلی، نیاز به ترک این مجموعه داشته باشد، دیگر کشورها مجبور به درگیر شدن در مشکلاتی می‌شوند که انتظار رویارویی با آن را ندارند، چرا که چنین گزینه ای هیچگاه مطرح نبوده است و در نتیجه، ساماندهی اوضاع به گونه‌ای دیگر رقم خواهد خورد و من اطمینان دارم که کشورهای عضو اتحادیه اروپا آماده پذیرش آن نیستند.

به طور حتم چنین اتفاقی می‌تواند منجر به تشدید بحران شود.

در صورتی که راه حل قاطعی برای آن پیدا نکنیم، بله، بحران را تشدید خواهد کرد. ولی همه ما انتظار داریم که این مشکل برطرف شود. مذاکرات در حال حاضر و تا پیش از پایان ماه فعلی ادامه خواهند داشت و من یقین دارم که کشورهای اتحادیه اروپا و گروه یورو تمام تلاش خود را برای بیرون کشیدن یونان از این بحران و حفظ این کشور در حوزه یورو خواهند کرد.

وقتی ما و شرکت‌های اروپایی مایل به ماندن یونان در اتحادیه اروپا هستیم، معنای آن چیزی جز اهمیت این کشور نیست. ولی نکته‌ای را باید متذکر شوم. یونان نیز باید مانند دیگر کشورها از قوانین جاری پیروی کند.

در واقع قبرس و ایرلند قوانین را دنبال کردند و این یعنی هر 19 کشور تمام سعی خودمان را خواهیم کرد تا یونان را در این وضعیت خاص یاری دهیم.

البته پرتغال در شرایط سخت ولی با شدت کمتری قرار داشت و توانست برآن فائق بیاید. زیرا علیرغم اوضاع طاقت فرسای ریاضتی که به آن دچار بودیم، طبق قوانین عمل کردیم. باید گفت که کار سختی است، ولی غیرممکن نیست. اگر کشور پرتغال، قبرس و ایرلند، توانستند خود را از آن شرایط خارج کنند و تحولات و مبادلات تجاری جدیدی را آغاز کنند و کمبودهای مالی را کاهش دهند، من فکر می کنم یونان نیز می تواند این کار را انجام دهد.

در ادامه می خواهم به روابط سیاسی و اقتصادی ایران و پرتغال بپردازیم. مایلم بدانم توافق هسته ای در وین، چه تاثیراتی می تواند بر روی روابط دو کشور داشته باشد؟

این مسئله تاثیر مستقیمی نداشته است. از سوی دیگر، مسأله تحریم ها هنوز وجود دارد که ظرفیت های بسیاری را برای صدور اقلام تولیدی از سوی شرکت های پرتغالی تحت تاثیر قرار داد، زیرا آنان نمی توانند به راحتی و آزادانه فعالیت خود را پی بگیرند. اما این موضوع تنها مختص پرتغال نیست و برای همه کشورها نیز مشکل ساز بوده است. به همین دلیل است که من می خواهم گروهی را به ایران بیاورم که هدف تحریم ها نبوده اند و از ظرفیت های بی نظیری در آن حوزه برخورداریم و آن چیزی نیست جز گردشگری. باید تاکید کنم که ما نیازمند تعمیق شدید روابط دوجانبه در بخش گردشگری هستیم.

وزیر فرهنگ پرتغال در سفری که به ایران داشت بر اهمیت گسترش مناسبات فرهنگی بین دو کشور تاکید کرد و طبق توافق صورت گرفته در سال 2015 هفته فرهنگی ایران در پرتغال و در سال 2016 هفته فرهنگی پرتغال در ایران برگزار می شود. تا چه اندازه چنین رویدادهایی بستر لازم را برای افزایش سطح روابط در حوزه صنعت گردشگری فرآهم می کند؟

بی‌شک همینطور است. این یکی از بهترین راه‌ها برای افزایش روابط دو جانبه است. پس از تابستان، من به رایزنی با سفیر ایران در لیسبون خواهم پرداخت و در این راستا تبادل نظر خواهیم کرد تا از این طریق، به چارچوب مورد نظر برای برگزاری این رویدادها دست پیدا کنیم.

 مهم نیست که کدام کشور قبل از دیگری این کار را انجام دهد. من فقط می خواهم این اتفاق رخ دهد برای همین چه در پرتغال و یا در ایران، این طرح را عملی می کنیم.

در این بخش، حضور سفیر ایران و البته وزیر فرهنگ، آقای علی جنتی که با ایشان راجع به بسیاری از مسایل جاری به بحث پرداخته ام مفید خواهد بود. من یقین دارم ما می توانیم اتفاقات خوبی را رقم بزنیم و اگر شما روزی بخواهید تصویری از کشور خود به دیگران عرضه کنید، هیچ مسیری بهتر از فرهنگ نخواهید داشت.

پس ما می توانیم امیدوار باشیم که فیلمسازان، موسیقی دان و هنرمندان پرتغالی را در ایران ملاقات کنیم.

ما حداکثر سعی خودمان را خواهیم کرد تا چنین مبادلاتی صورت بگیرد و بتوانیم موسیقی دانان و نقاش های پرتغالی را به ایران بیاوریم. در حال حاضر، من مشغول برنامه ریزی رویدادی هستم که بتوانیم طی آن، از یک پیانیست و یک نقاش پرتغالی در ماه سپتامبر دعوت به عمل بیاوریم. این برنامه ما در دوران پیش رو است و ما سعی خواهیم کرد تا به کمک سفیر ایران در لیسبون، رویداد چارچوب ‌مندی را رقم بزنیم. این رویداد چندان بزرگ نخواهد بود و در محل اقامت من برگزار می شود. اما ادامه آن چیزی است که از مدتها پیش آغاز شده است. پس از آن، نوبت به برگزاری هفته های فرهنگی می رسد.

بر خورد لازم می بینم که از طرف همه مخاطبان آوا دیپلماتیک، از تلاشی که صرف به ثمر رسیدن فعالیت های فرهنگی می کنید تشکر کنم. در نتیجه تلاش های شما بود که کریستینا برانکو خواننده گروه فادو، به ایران سفر کرد. این نشانگر قدمهای استوار شما در این حوزه است. اقدامات کنونی شما می تواند کمک شایانی به پیشرفت مناسبات فرهنگی میان دو کشور کند.

ما حقیقت قضیه را می دانیم. پرتغال کشوری پویا است. ما در قیاس با کشورهای دیگر، چیزهای بسیار بیشتری راجع به تاریخ خارجی ملت ها می دانیم، زیرا در کنار مطالعه آن، به دقت مسایل جاری جهان را دنبال می‌کنیم و در مدارس نیز آن را می‌خوانیم.

 ما در کنار پویایی جامعه، مردمی با علایق بی شمار هستیم و با توجه به وسعت نه چندان زیاد کشور، بسیار مایلیم راجع به جزییات دیگر کشورها بدانیم و آنچه در گذشته و نیز حال آنان اتفاق افتاده است.

 از سوی دیگر، ماموریت بزرگی که بردوش من است، شناساندن واقعیت امروز پرتغال به مردم ایران می باشد. زیرا مردم ایران درباره پرتغال اطلاع چندانی ندارند و نمی ندانند کجاست، مردمش چه کسانی هستند و چه دستاوردهایی داشته است. هرآنچه ممکن است بدانند مربوط به پرتغال قرن 16 و 17 می شود، در حالی که ما فراتر از این باورها هستیم. پرتغال امروز کشوری مدرن، متمدن و اروپایی است.

 البته اگر نگاه تاریخی داشته باشیم مردم ایران حضور نظامی کشور پرتغال در جنوب ایران را به یاد می آورند.

متوجه هستم ولی این مربوط به گذشته است. البته تاریخ را نمی توان بازنگاری کرد. هرآنچه در گذشته رخ داده همان می ماند. ما باید تاریخ جدیدی را با انجام اقدامات جدید در استان هرمزگان و حداقل در مورد یکی از آن قلعه ها انجام دهیم. این همان چیزی است که مشغول بررسی آن هستیم و تمرکزمان را بر حفاظت از قلعه گذاشته‌ایم. زیرا پس از این همه سال، این قلعه تنها به ایران یا پرتغال تعلق ندارد، بلکه متعلق به تمام جهان است و میراثی فرهنگی برای تمام مردم محسوب می شود. برای کسانی که مایلند بدانند ما در قرن 16 در اینجا حضور داشته ایم. شاید دوست داشته باشد که تاریخ به چه نحوی باشد ولی نمی‌توان تغییری در آن ایجاد کرد.

البته ما به ایران حمله نکردیم؛ آن را اشغال نکردیم؛ جنگی را به راه نینداختیم. ما فقط از گذرگاه هرمز دفاع کردیم. می پرسید چرا؟ به ‌خاطر دفاع از کشتی‌ها و کالاهایی که خرید و فروش می‌کردیم. پس می توان نتیجه گرفت که هیچ یک از این اقدامات به اشغال منطقه یا برافروختن شعله جنگ منجر نشده است. حضور پرتغال بسیار صلح آمیز بود و مدت زمان زیادی طول نکشید و هدف اصلی ما حفاظت از خط دریایی خلیج فارس بود.

بسیاری در تعالی دیپلماسی، ورزش را ابزار اثربخشی می دانند. با توجه به اصالت پرتغالی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، چه برنامه هایی برای گسترش این حوزه دارید؟ حتی یکی از مربیان محبوب لیگ برتر، آقای تونی اولیویرا Oliveira نیز پرتغالی است. چگونه می خواهید برای نزدیک شدن هرچه بیشتر دو کشور از این ظرفیت بهره کامل را ببرید؟

این یکی از مسایلی است که به آن خواهم پرداخت و برای این موضوع، منتظر دیدار با وزیر ورزش هستم. زیرا این مسئله، ذیل توافق فرهنگی قرار می‌گیرد و به نوعی، گسترش روابط دوجانبه در حوزه ورزش محسوب می‌شود.

فوتبال احتمالا محبوب‌ترین حوزه است، ولی ما در بخش‌های دیگر نظیر هاکی، والیبال، بسکتبال، شنا و بسیاری از رشته‌های دیگر نیز فعال هستیم. ایده اصلی این طرح بر این اساس است که ما با کمپ های تابستانی در پرتغال به مذاکره بنشینیم تا جوانان را برای دنبال کردن رشته های ورزشی به آنجا جذب کنیم. این می تواند یکی از همان فعالیت هایی باشد که در قبل ذکر شد. این اتفاق باید میان دو کشور رخ دهد. به همین دلیل است که، همانطور که در ابتدای نیز گفتم، می‌خواهم راجع به این مسئله با وزیر ورزش مذاکره کنم تا مشخص شود چه نهادهایی در ایران می توانند با نهادهای مشابه در پرتغال در تماس باشند.

البته نقش ما به عنوان سفیر تنها نقش یک واسطه است. ما پل‌هایی را میان دو کشور بنا می‌کنیم اما در پایان، این خود نهادها هستند که موجبات این اتفاق را فراهم می‌کنند و نباید به حضور یک سفیر در اینجا و یا در لیسبون بسنده کرد. موضوع این است که پس از آغاز این فرایند، کالج ها و باشگاه ها خودشان با یکدیگر و در راستای تبادل این کمپ ها و یا دیگر برنامه های اوقات فراغت برای ورزش و مطالعه گام برمی دارند. البته همانطور که شما نیز می دانید، فوتبال در پرتغال و ایران محبوب‌ترین رشته است، ولی همه همکاری ها را نباید به یک حوزه خاص محدود کرد.

آیا رابطه تان با سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، آقای کیروش، دوستانه است؟

البته که هست. رابطه ما بسیار نزدیک است. من تونی اولیویرا، مربی تراکتورسازی را نیز از نزدیک می شناسم ولی به دلیل حضور آقای کیروش در تهران، ملاقات با ایشان به مراتب راحت‌تر است.

آیا خاطره خاصی از آقای کیروش یا دیگر کسانی که ملاقات کرده اید به خاطر دارید؟ زیرا خاطره ها در عمق خود، پیام های ارتباطی لازم را منتقل می کنند.

من ارتباطات بسیاری را خواه ایرانی و غیره ایرانی دارم اما این بسیار سخت است که از یکی از آنان به عنوان بیادماندنی‌ترین یاد کنم. چراکه من در این سفارت، بسیاری از امور را پیگیری می‌کنم و عده کثیری از افراد با من دیدار می‌کنند و به نوعی همه چیز به من ختم می شود. در نتیجه، همیشه اوقات پرکاری را می گذرانم. با تمام اینها، هنوز آن قدر زمان دارم که به کنسرت بروم؛ مانند امروز، که به تالار وحدت می روم. در این رویداد، قرار است که به تماشای اجرای سمفونی 9 بتهوون بروم و تلاش خود را می‌کنم تا برای این رویدادها زمان کافی را داشته باشم، زیرا اختصاص دادن زمان به دیگر مسایل مشکل است. اما مهمترین ارتباط من با آقای کیروش است، زیرا ایشان نیز پرتغالی هستند و علاوه بر دوستی بین ما وی انسانی توانمندی است. البته در این میان مشکلات فدراسیون فوتبال به من ارتباطی ندارند و من هیچگاه نظری راجع به آن به زبان نمی‌آورم، زیرا از حیطه مسئولیت من خارج است. کار من رفع مشکلات دیگران است. من با آقای کفاشیان ملاقات داشتم و ایشان را فردی محترم یافتم. ایشان انسانی خوش صحبت، گرم و فهیم است. من ملاقات با وی را می پسندم و در روزهای پیش رو، ایشان را مجددا خواهم دید. ولی هیچ یک از این مسایل دلیل نمی شود تا دخالتی از سوی ما در این امور صورت بگیرد، چون ارتباطی به ما ندارد. اگر مشکلی باشد، آنها هستند که باید گره گشا باشند، نه ما. بنابراین ما هیچگاه در امور داخلی ایران مداخله نمی کنیم.

شما سفرهای استانی متعددی در ایران داشته اید و یکی از آنها مربوط به سفر شما به شهر قزوین می شود که مورد توجه شما هم قرار گرفته است. ممکن است درباره این سفر توضیح بدهید.

قزوین برای مطالعه و تحقیق مورد بسیار مورد جالبی است. آغاز این ماجرا به یک شرکت خصوصی و یک استاد سابق دانشگاه مربوط می شود. ایشان به ایران آمدند و با برخی از مردم قزوین ملاقات کردند و ترتیب دیدار با شهردار را نیز دادند و با بسیاری از نهادها در ارتباط قرار گرفتند و از آن موقع تا به امروز، بطور مرتب به اینجا رفت و آمد دارند. ایشان با استاندار نیز دیدار داشتند و مسیر خود را هموار کردند. همانطور که می دانید، قزوین شهری دانشجو خیز است. این شهر یک دانشگاه آزاد و یک دانشگاه بین المللی دارد. همچنین با یکی از دانشگاه‌های پرتغال توافقی به نام “مدرنا” برای تبادل دانشجو به هدف آموزش فارسی یا پرتغالی امضا شده است.

این شرکت پرتغالی با شهرداری قزوین در ارتباط قرار گرفت و از این طریق، برای ایجاد شهری جدید در کنار قزوین دوره‌های مدونی را برگزار می کند. زیرا قزوین هنوز در حال گسترش است و زیبای بسیاری را می توانید ببینید. برای مثال، من یک کاروانسرای بسیار عالی دیدم که مکان فوق العاده ای بود. این شرکت پرتغالی اساتیدی را از حوزه‌های مختلف می آورد و سپس، برای برگزاری این دوره‌ها از دانشجویان هزینه‌ای دریافت می‌کند. طول هر دوره 2 سال است و در پایان، به متقاضیان مدرک اعطا می‌شود. دانشجویان مختلفی در این دوره حضور پیدا می‌کنند که جوان نیستند و عمدتاً دوران تحصیلات تکمیلی خود را می‌گذرانند.

این دوره‌ها به زبان فارسی برگزار می‌شوند؟

خیر، زبان این دوره‌ها انگلیسی است.

ممکن است بیشتر راجع به ماهیت این طرح توضیح دهید؟

اگر با شهردار قزوین در ارتباط باشید، می‌توانید تمام جزییات آن را به دست آورید. مسئله اصلی این است که ما اساتید مختلفی را از حوزه‌های حمل و نقل، گردشگری، آبرسانی و دیگر بخش‌ها به ایران می‌آوریم. این افراد در سطوح بسیار بالا قرار دارند و از قابلیت انتقال گسترده‌ اطلاعات برخوردار هستند و در این دوره ها، دانشجویان را به سمتی سوق می‌دهند که بتوانند از آینده قزوین تصویر بهتری داشته باشند. در واقع قزوین، به عنوان شهری که دو دانشگاه را در خود جای داده است، می‌تواند دانشجویان را به حیطه‌ای بکشاند که در آن ابزار حرفه‌ای مورد نیاز در آینده را در اختیار داشته باشند.

نظر شما درباره نتایج و دستاورد مذاکرات هسته ای ایران چیست؟

درباره نتایج توافق هسته ای و با توجه به آخرین تحولات، من همواره از حصول نتیجه ای مثبت اطمینان داشتم. نتیجه نهایی برای هر دو طرفین راضی کننده است و می توان همانطور که آقای روحانی گفتند، آن را راه حلی برد-برد به حساب آورد.

به اعتقاد من، این نتیجه تا به این لحظه حاصل شده است و جمهوری اسلامی ایران می تواند اکنون تمرکز خود را بر بازیابی اقتصاد کشور و رفاه مردم بگذارد. هرچند که چنین تغییرات گسترده ای در مدت کوتاهی رخ نمی دهند، ولی من فکر می کنم که مسیر پیش رو، همان چیزی است که همه را به هدفشان می رساند.

از سوی دیگر و در صحنه بین الملل، ایران بطور قطع اعتبار جدیدی کسب کرده است. من آینده روشنی را برای ایران و در کل، منطقه متصور هستم.

گفتگو از: محمدرضا نظری

  • facebook
  • googleplus
  • twitter
  • linkedin
  • linkedin
  • linkedin