روابط خارجی دو کشور ایران و نیکاراگوئه از ریشه‌های عمیق فرهنگی نشأت گرفته و هر دو کشور بر توسعه مناسبات همه جانبه تأکید دارند و همواره در مجامع بین‌المللی در کنار یکدیگر بوده‌اند. به دنبال سفر وزیر امورخارجه نیکاراگوئه به تهران گفتگوی کوتاهی با وی داشته ایم. “ساموئل سانتوز لوپز” 77 ساله از جمله سیاستمداران کهنه کار نیکاراگوئه است که از 10 ژانویه 2007 به سمت وزیر امورخارجه نیکاراگوئه منصوب شده است. وی در سمت شهردار شهرهای ماناگو نیز فعالیت داشته و در مذاکرات بر سر مناقشات مرزی با کشور کلمبیا نیز حضور داشته است.
گفتگوی اختصاصی آوا دیپلماتیک با “ساموئل سانتوس لوپز” وزیر امورخارجه نیکاراگوئه
دیدگاه شما درباره تحولات منطقه خاورمیانه چیست؟
ما ابتدا باید توجه کنیم به آنچه در معادله وجود دارد. همانطور که در سخنرانی اخیرم گفتم، هیچ دلیل، منطق و نیازی به مداخله نظامی در منطقه احساس نمی شود. موضع و اصول دولت نیکاراگوئه بیانگر آنست که هیچ نزاعی نباید میان انسانها وجود داشته باشد و در ورای تمام این باورها، حذف کامل نظامی گری و برخوردهای تسلیحاتی با مردم قرار دارد.
رویکرد قهرآمیز داعش باعث افزایش بی رویه خشونت در منطقه خارمیانه شده است. در چنین شرایطی امیدی به بازگشت صلح در این منطقه جهان وجود دارد؟
در هیچ کجای این کره خاکی چیزی بنام جدال بی پایان وجود ندارد. بر اساس مواضع دولت نیکاراگوئه، ما باید بطور ریشه ای با این منازعات برخورد کنیم و به دنبال عوامل اصلی ایجاد کننده آنها باشیم. این دلایل باعث شکل گیری شرایطی می شوند که خودخواهی انسان ها آنان را به سوی سواستفاده از هم نوع خود سوق می دهد.
همانطور که مستحضر هستید نفت در طول تاریخ عامل بروز جنگ‌های فراوانی بوده است و به تازگی نیز برخی از کشورهای تولید کننده نفت در خاورمیانه با افزایش تولید تلاش می کنند تا قیمت نفت را پایین نگه دارند این روند چه تاثیری بر روی اقتصاد کشورهای آمریکای لاتین و بخصوص کشور نیکاراگوئه گذاشته است؟
در حوزه تولید نفت، کشور نیکاراگوئه سهم چندانی ندارد، اما با کشورهایی مانند ونزوئلا و نیز کشورهای حوزه کارائیب منافع مشترک بسیاری دارد تا بتواند نیازهای انرژی خود را برآورده کند.
دولت نیکاراگوئه هم اکنون مشغول اعمال تغییرات در مختصات حوزه انرژی خود است، به طوری که امروزه، بیش از نیمی از مصرف انرژی این کشور از محل منابع تجدیدپذیر تامین می شود.
افق ما برای سال 2020 آن است که نیکاراگوئه بتواند حداقل 95% منابع انرژی خود را تجدیدپذیر کند. علاوه بر این، دولت نیکاراگوئه اسنادی در دست تکمیل دارد که توسط آنان می تواند عواید سرمایه گذاری خارجی خود را تا سقف 400% افزایش دهد. در این باره، ما به دنبال گشایش کانال میان اقیانوسی در اقیانوس آرام می باشیم که سبب تسهیل امور اقتصادی و حمل و نقل نفتی خواهد شد.
چنین پروژه هایی نیاز به حمایت و پشتیبانی مالی دارد. آیا ایالات متحده اجازه چنین پیشرفت محسوسی را به نیکاراگوئه خواهد داد؟
ما در حال حاضر به این مهم دست یافته ایم و نیازی به کسب اجازه از هیچ کشور دیگری نداریم. ما این فرآیند را به نحو صلح آمیز پیش می بریم و در این بین، از حمایت، مساعدت و مشارکت مردم و علی الخصوص زنان برخورداریم.
گفتگو از: محمدرضا نظری
