گری لوییس، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد به مناسبت روز ملی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی، یادداشتی در مجله دانشمند منتشر کرد.
به گزارش آوا دیپلماتیک، گری لوئیس، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران طی یادداشتی نوشت:
معتقدم که کم آبی، پسرفت اراضی، استفاده از انرژی تجدیدناپذیر، آلودگی هوا و آب و تلفات تنوعزیستی، پنج تهدید محیط زیستی هستند که در ایران با آنها مواجهیم.
امروز در روز ملی یوزپلنگ آسیایی می خواهم تمرکز خود را روی تلفات تنوعزیستی معطوف کنم.
ما در این سیاره با جانوران سهیم هستیم و آنها را با مخاطرههایمان نابود میکنیم. نتیجه این رفتار، اینجا در ایران، تلفات تنوعزیستی و کاهش غمانگیز گونههای زیست محیطی ست.
در سراسر جهان، حفاظت منابع طبیعی اغلب به فعالیتهای از نظر اقتصادی سودبخش متمایل است. در ایران همانند سایر کشورها منافع توسعه کوتاهمدت، اغلب از دلواپسیهای زیست محیطی بلندمدتتر پیشی میگیرند. درکنار این مسائل، قوانین محیط زیستی موجود، اغلب با ساختو سازها و پروژههای معدن در جدالند.
اگر انسان حریص پیروز شود، همه ما نتیجه را میدانیم. ببرِ مازندرانِ معروف و شیر ایرانی را فقط با مجسمههای بربادرفته و یا عکسهای رنگ و رو رفتهای که شمایل آنها را بر دوش میکشند، میتوان نظاره کرد. همه یا کشته شده یا بهسوی انقراض سوق داده شدهاند. آنها برای همیشه رفتهاند.
اما، نیاز داریم از اشتباهات خود بیاموزیم و بفهمیم که ما- همه و هریک از ما این قدرت را داریم که سرنوشت دیگر گونههای در معرض خطر را معکوس کنیم.
همانطور که ممکن است بدانید، در زمانی نه چندان دور، یوزپلنگ آسیایی در قلمرو وسیعی از سواحل دریای مدیترانه تا کرانه رودخانه گنگ سیر میکرد. امروز، بخشی کوچکی از فلات ایران به آخرین زیستگاه نجاتیافته برای این گونه در معرض خطر تبدیل شدهاست.
بیشتر آنچه که اولیای امور در ایران، بسیاری از سمنهای (NGO) ویژه این کار، شهروندان عادی ایرانی و سازمان ملل متحد همگی با هم از این گونه نمادین حمایت میکنند اتفاقی است که بیش از 10 سال در قالب پروژهای با عنوان «پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی» (CACP) رخ دادهاست. این پروژه اقدامی پرسابقه میان سازمان محیط زیست ایران، برنامه توسعه ملل متحد و تعدادی از شرکای بینالمللی و ملی متعهد است.
راهحلهای این اقدام شامل موارد زیر است:
(1) مشارکت جوامع محلی در محافظت از یوزپلنگ آسیایی با انگیزههای اقتصادی،
(2) حمایت از محیط بانانِ ما.
(3) نگهداری پایدار از فضاهای حفاظت شده
(4) حفظ پژوهشهای درجریان. جزئیات این پروژه در وبگاه ما در دسترس است.
درست است که فشارهای مدرنیته، تخطی انسانها، جادهها و مسکنها، به اضافه تیراندازیهای مهلک توسط شکارچیان غیرقانونی هم به یوزپلنگهای آسیایی و هم به شکارهای آنها همه سبب شدهاند که تعداد این مخلوقات نمادین رفته رفته به کمتر از 100 عدد کاهش یابد، اما آنگونه که از طریق این پروژه گواهی میدهیم، هنوز برای معکوس کردن این تعداد چندان دیر نیست.
در نتیجهی تعهد گروههای درگیر این پروژه، امروز، معتقدیم که کاهش تعداد این حیوانات زیبا میتواند متوقف شود. اکنون، تعداد آنها ممکن است باردیگر دوباره افزایش یابد.
دلیل اصلی برای این بهبود این است که ما- به عنوان انسان بفهمیم که مشکلی وجود دارد. سازمان ملل متحد برای این سطح از توجهی که مدیریت این کشور به چالشهای محیط زیستی اختصاص میدهد بهشدت خرسند و خوشحال است و من بارها پیش از این گفتهام شناخت مشکل اولین گام برای حل آن است.
ما و دولت، شرکای ملی و بینالمللی، جامعههای محلی و محیط بانها اکنون برای پیروز شدن بر این چالش و معکوس کردن سرنوشت یوزپلنگ آسیایی متحد شده ایم.
من عمیقا معتقدم که هنوز برای نجات یوزپلنگ آسیایی که تنها زیستگاه طبیعی باقیماندهاش اینجا در ایران است، دیر نیست. سرنوشت این گونه منحصربفرد در دستان همه و هر یک از ماست.
