“روبرتو توسکانو” سفیر سابق ایتالیا در ایران در مقاله ای از مواضع منفی فرانسه در مذاکرات هسته ای پنج بعلاوه یک در ژنو انتقاد کرد.به گزارش آوا دیپلماتیک،”روبرتو توسکانو” سفیر پیشین ایتالیا در ایران در مقاله‌ای نوشت: جاه‌طلبی‌های فرانسه در مذاکرات هسته ای میان ایران و گروه ۱+۵ که باعث ناتمام ماندن گفتگوها در ژنو شد، خطرناک است.
وی در این مقاله که در روزنامه ایتالیایی«لاستمپا » منتشر شد، افزود: مذاکرات اخیر ایران و کشورهای۱+۵ بر خلاف انتظارات بسیاری، بدون دستیابی به توافقی موقت که راهگشای توافقی جامع در آینده باشد، به پایان رسید.
وی افزود: لوران فابیوس وزیر امورخارجه فرانسه در مصاحبه با رادیو “فرانس اینترنه” با زیرپا گذاشتن قواعد دیپلماتیک به افشاگری پیرامون موضوعات مورد اختلاف پرداخت و با بهره گیری از واژه‌هایی منفی از مخالفتی شدید با امکان دستیابی به توافق در ژنو پرده بر داشت. انتظار کارشناسان و تحلیلگران بین‌المللی برای رسیدن به توافقی هرچند موقتی بین طرفین نه براساس خوشبینی آرمانی بلکه بر پایه مجموعه مهمی از واقعیات شکل گرفته بود و یکی از مهمترین این واقعیات به شرایط جدید سیاسی موجود مربوط می شود که دستیابی به توافقی ناممکن در ۱۰ سال گذشته را ممکن می سازد.
توسکانو می افزاید: امروز سه عامل “شرایط بین‌المللی”، “منافع ملی” و “حضور اوباما و روحانی در دو کشور”، بستری مناسب برای دستیابی به توافق را فراهم آورده است و اظهارات رسمی کاترین اشتون، محمد جواد ظریف و جان کری نیز در مورد ادامه مسیر گفتگو به معنای وجود اراده برای صیانت از فضای به وجود آمده و ممکن دانستن تفاهم است.
توسکانو می نویسد: جالب است که در دنیای پسانوگرایی کنونی، “آمریکایی ها در نقش کبوتر و فرانسوی ها در نقش باز” ظاهر می شوند اما مخالفت پاریس با این توافق آنچنان هم غیرمترقبه نیست.
وی افزود: سه کشور اروپایی فرانسه، انگلیس و آلمان ده سال پیش تحت عنوان تروئیکای اروپایی مذاکره با ایران را آغاز کردند که سرسختی فرانسوی ها در مذاکرات از همان ابتدا باعث حیرت ایرانی ها شد و به دلایل تاریخی انتظار داشتند که بیشترین کارشکنی از جانب انگلیس صورت بگیرد.
وی افزود: فرانسه در سال های اخیر درصحنه جهانی به نقش آفرینی ماجراجویانه روی آورده است که مداخله در لیبی با پیامدهای فاجعه آمیزش، آخرین نمونه آن می‌باشد.
توسکانو می‌نویسد: یکه تازی پاریس در لیبی، این کشور را به صحنه برخورد گروههای مسلح اشرار، کاهش شدید صادرات نفت و گاز و رشد گروههای تروریستی مبدل کرده است و اروپا نمی تواند تلاش های صادقانه روسای جمهوری آمریکا و ایران برای دستیابی به توافقی که می تواند منطقه را از بی ثباتی و احتمال بروز یک جنگ جدید برهاند، خنثی کند.
وی درپایان این مقاله نوشت: اروپایی ها نباید رویکرد دولت فرانسه را مورد تشویق قرار دهند چرا که اولاند به اندازه کافی از تمجید و تحسین اسرائیل وعربستان برخوردار است. این دو کشور که هیچگاه مخالفت خود با نزدیکی تهران و واشنگتن را پنهان نکرده‌اند از صلح با ایران هراس دارند.
