سفیر جمهوری ازبکستان در سفر خود به مازندران در دیداری از قهرمان رؤیاهای کودکی خود گفت: باورم نمی‌شود به امامعلی سلام کردم.
به گزارش آوا دیپلماتیک، الهام اکرم اف سفیر جمهوری ازبکستان در ایران برای پاره‌ای مذاکرات در راستای گسترش تجاری مازندران با ازبکستان در این هفته به استان سفر کرد و از ظرفیت‌های گردشگری و ورزشی چند شهرستان دیدار کرد که در بحث قهرمان‌پروری وقتی نام قهرمان بلند آوازه کشتی ایران و جهان «امامعلی حبیبی» به میان آمد اکراموف خواستار دیدار از قهرمان طلایی دوران کودکی خود شد.
سفیر ازبکستان به همراه همسر، هیئت همراهش و مسئول نمایندگی دفتر امور خارجه کشور در مازندران به دیدار حبیبی در منزلش روانه شد که شرح ملاقات وی شنیدنی و زیباست.
حبیبی که 81 سالگی خود را در کنار همسرش در باغ و منزل زیبایش در قائمشهر سپری می‌کند با شادمانی از میهمانان خارجیش استقبال کرد و جناب سفیر را که همچنان خود را در آغوش وی می‌فشرد به درون منزل هدایت کرد.
دیوار پذیرایی پهلوان با تابلوهای عکس‌های قهرمانیش مزین شده بود و مدال‌های خوش رنگ طلا و جام‌های قهرمانیش میهمانان را به تحسین وامی‌داشت و ببر مازندران خاطرات هر افتخار را بدون لحظه‌ای مکث همچون تصویری شفاف و فراموش نشدنی برای حاضران شرح می‌داد.
شرح آشنایی جناب سفیر با امامعلی حبیبی
الهام اکرم اف از علت ملاقات خود با حبیبی گفت: امروز شنیدم ببر مازندران در ایران است چون از قبل باخبر بودم که امامعلی حبیبی ساکن آمریکاست و این حضور وی در قائمشهر مرا برای دیدار از وی ترغیب کرد.
وی افزود: بچه که بودم حوالی سال‌های 1961 در همه ایالات شوروی سابق فیلم ببر مازندران از سینماها پخش می‌شد. روزی ماشین پخش فیلم به محله ما آمد، خیلی شلوغ شده بود و بلیط هم به سختی به دست می‌آمد آن روز را هرگز فراموش نمی‌کنم، فیلم ببر مازندران که امامعلی در آن با یک ببر مبارزه می‌کرد، خیلی دیدنی بود و از آن زمان قهرمان فیلم ببر مازندران قهرمان رویاهای کودکی‌ام شد، به عشق امامعلی چند سال کشتی‌گیر شدم ولی بعدها به خاطر فشار درس این رشته ورزشی را ترک کردم و دیپلمات شدم و امروز به خاطر تجدید خاطرات کودکی بسیار خوشحالم.
سفیر ازبکستان همچنین تاکید کرد: برای من افتخاری است باورنکردنی که با ایشان سلام و علیک کردم و دیدارش بعد سال‌ها رویا بافی به حقیقت پیوست این دیدار و فرصت فخر بزرگ زندگی من است.
نخستین مربی کشتی امامعلی خانم معلم دوران دبستانش بود
امامعلی حبیبی متولد 1310 در روستای گنج‌افروز بابل است که از 12 سالگی بعد از فوت پدر به همراه برادرانش به قائمشهر مهاجرت کرد.
او دو دختر و سه پسر دارد که همگی در مقطع دکترا تحصیلات دارند.
وی سریع‌ترین کشتی‌گیر جهان در زمان خود بود که توانست در سال 1956 در المپیک ملبورن اولین طلای المپیک ایران را بر گردن آویزد.
او قهرمان سه طلای جهان و یک دوره المپیک و از افتخارات بی‌بدیل ورزش ایران زمین است و نام او در سال 2007 در فهرست تالار مشاهیر فیلا به ثبت رسید.
حبیبی در آغاز سخن ضمن گله‌گذاری از خبرنگاران که یادی از پیشکسوت این دیار سبز و قهرمان‌پرور نکرده‌اند گفت: شاید رسانه‌ها ما را قبول ندارند که سراغی از ما نمی‌گیرند.
وی افزود: قلم خبرنگار راه زندگی را می‌آموزاند این سلاح باارزش را برای خدمت به نوع بشر به چرخش وادارید و قدر حرفه شریفتان را بدانید.
حبیبی در باره نام نخستین مربیش و آغاز دوران طلایی زندگی‌اش بود، گفت: خانم معلمی داشتم که خیلی به کشتی علاقه داشت. او هفته‌ای یک بار به من و پسرش آموزش می‌داد. فن سر زیر بغل و زیرگیری را من از معلمم آموختم، او به من یاد داد که در زیرگیری تک پا نگیرم.
حبیبی ادامه داد: مدال طلای المپیکم را تقدیم معلم خود کردم. وی مدال را بوسید و به من برگرداند.
بزرگمرد پهلوان دیار طبرستان خطاب به سفیر ازبکستان بیان کرد: به مافوقت احترام بگذار. چشم گفتنت به او برای احترام به وی باشد ولی دلت را برای خدمت به بشر و انسان‌دوستی با عقلت همراه کن و آقای سفیر هم تحسین‌کنان چشم بر دهان پهلوان دوخته بود زیرا قهرمان دوران کودکی همه ما همیشه قهرمان زندگی ما باقی خواهد ماند.
