دكتر “توماس م. بوکس باوم”، سفیر اتریش در ایران، در دزفول، نمایشگاهی را به مناسبت یاد بود چشم پزشك اتریشی دكتر “آنتون رگنر” افتتاح كرد.دكتر رگنر بین سالهای 1945 تا 1953 میلادی ریاست بخش چشم پزشكی بیمارستان دزفول را به عهده داشت. ماموریت وی ریشه كنی تراخم بود؛ یك بیماری چشمی بسیار خطرناك كه ممكن است به نابینایی منجر شود.
درآن سالها تراخم به دزفول محدود نمی شد، بلكه با كوچ زمستانی و به قشلاق آمدن عشایر مبدل می گشت به یك بیماری همه گیر. دكتر رگنر هم به مداوای هزاران نفر كوچك و بزرگ از اهالی دزفول و روستاهای اطراف می پرداخت. مردم دزفول هنوز هم محبت وی را در سینه داشته و از وی به نیكی یاد می كنند.
او در روزگاری بسیار دشوار مدد رسانی عام المنفعه بود و شب و روزش وقف كمك به انسان ها و حتی حیوانات شده بود. در سال1952 مقامات کشور از درمانگاه دكتر رگنر بازدید كردند. رگنر با مقامات خدمات اجتماعی آن دوره بود نیز ملاقات داشت. جدا از روزنامه های ایرانی، اشترومبرگ روزنامه نگار زن آلمانی نیز در كتاب خود به «عطش، سفر در ایران» و در دیگر كشورها هم به فعالیت های دكتر رگنر اشاره كرده و در این باره سخنرانی داشته است. رگنر تا پایان عمر از مبارزه با تراخم دست برنداشت.
به مناسبت برپایی این نمایشگاه كنفرانسی هم در دزفول برگزار شد، شهردار دزفول آقای محمدعلی دوایی فر، معاون شورای شهر آقای سید مصطفی عصیمی فر، سفیر اتریش و جمعی از پژوهشگران و شاهدان عینی آن روزگار در این كنفرانس از زوایای گوناگون به زندگی و آثار دكتر رگنر پرداختند.
در این مراسم همچنین فرماندار، نماینده مقام معظم رهبری، نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نماینده سازمان حفظ میراث فرهنگی و جهانگردی، یكی از نمایندگان پیشین مجلس شورای اسلامی و رئیس اداره محلی یونسكو نیز حضور داشتند.
آنتون رگنر سال1899 در محله سالمانزدورف شهر وین دیده به جهان گشود. مدرسه های وی در سلتس گاسه و خیابان كروتن باخ واقع بودند. در 24 سالگی موفق به اخذ دكترای پزشكی عمومی از دانشگاه وین شد و در پی آن دوره تخصصی‌چشم پزشكی را در كلینیك شماره 1 دانشگاه وین سپری كرد.
پس از آن ابتدا در بیمارستان عمومی شهر جدید وین به طبابت پرداخت، لیك آنجا ماندگار نشد و پنج سال را هم در برزیل گذراند. سپس به اروپا بازگشت و این بار در آلمان به فعالیت چشم پزشكی ادامه داد. طی جنگ جهانی دوم او به پادگانهای نیروهای اس اس در فرانسه، اوكراین و اسلوونی اعزام شد.
پس از اتمام ماموریتش در ایران به موطن خود وین رفت، اما مدتی بعد از آن در ریاض (عربستان سعودی) و سیگویری نیز به كمك همنوعان خود شتافت. پس از بازنشستگی مدتی را در اتریش و آلمان سپری كرد و سال 2000 در سن 100 سالگی درود حیات گفت و در مقبره خانوادگی اش در نوی شتیفت آم والده به خاك سپرده شد. همسرش كه با وی متاركه كرده بود مدتها پیش از رگنر در سال 1979 فوت كرد و در گورستان كرلینگ درحومه وین دفن شده است.
مردم دزفول اعم ازبزرگانی که اورادیده وجوانانی که اوراندیده اندبه نیکی یادمیکنندواوراانسانی به تمام معناانسان میدانند.
روحش شادویادش گرامی باد
پدرم از دستیاران ایشون بود