به مناسبت بزرگداشت هشتادمین سالگرد تاسیس روابط رسمی ایران و دانمارک، کلاوس پترسن معاون دپارتمان شرقشناسی دانشگاه کپنهاگ سخنرانی با عنوان «روابط دانشگاهی و فرهنگی ایران و دانمارک» در سالن دفتر مطالعات وزارت خارجه ایران داشت در حاشیه این مراسم فرصتی دست داد تا درباره نگاه وی به گسترش مناسبات ایران و دانمارک گفتگوی کوتاهی داشته باشیم.
گفتگوی اختصاصی آوا دیپلماتیک با “کلاوس پترسن”معاون دپارتمان شرق شناسی دانشگاه کپنهاک
تا چه اندازه نگاه به گذشته می تواند در گسترش مناسبات ایران و دانمارک موثر باشد؟
بهتر است به جای نگاه سیاسی از دریچه فرهنگ و تاریخ این موضوع را بررسی کنیم به این دلیل که اشتراکات و منافع بیشتری در این حوزه وجود دارد. گسترش مناسبات ایران و دانمارک را نباید تنها در حوزه دولت وسیاست دید. باید نگاه مردم به مردم را درباره این روابط مدنظر داشته باشیم.
به نظر شما مهمترین سرفصل در گسترش مناسبات فرهنگی ایران و دانمارک چیست؟
مناسبات فرهنگی قسمتی از یک مجموع مناسبات گسترده است، علاوه بر رابطه بین مردمان دو کشور شاهد رابطه تجاری هم هستیم، اما اگر بخواهیم مناسبات را گسترش دهیم باید آستانه تحمل خودمان را بالا ببریم که این اقدام میتواند زیربنای گسترش مناسبات دو جانبه باشد.
خیلی خوب است که آستانه تحملمان را بالا ببریم اما باید شناخت مناسب از یکدیگر داشته باشیم، آیا فکر میکنید دو ملت شناخت کافی از یکدیگر دارند؟
ما همیشه به دنبال افزایش این شناخت و دانش هستیم. برای مردم دانمارک، ایران یک کشور دوری است و بالعکس این قضیه برای ایرانیان هم صدق میکند، بنابراین باید مناسباتمان را افزایش و بهبود دهیم.
اولین سفرتان به ایران چه زمانی بود؟ آیا ذهنیتی که راجع به ایران داشتید با آنچه مشاهده کردید یکسان بود؟
اکتبر 2012 برای اولین بار وارد ایران شدم. قبل از سفر ذهنیت مثبتی نسبت به ایران داشتم ولی موضوعی که نظر مرا به خود جلب کرد رفتارهای متفاوت مردم در قبال یکدیگر بود که برایم بسیار تعجبآور بود.
منظورتان از رفتارهای متفاوت مردم نسبت به یکدیگر چیست؟
اگر به ایران نگاه کنید و در خیابانهای تهران قدم زنید متوجه تفاوت مردم تهران با مردم یک استان کوچک میشوید.
چه پاردوکسی در رفتار مردم وجود داشت که برایتان جالب بود؟ در دانمارک چنین پدیدهای وجود ندارد؟
تنها این تفاوتها مربوط به سرمایه و پول نیست، اشاره من به تفاوتهای فرهنگی است، جامعه دانمارک خیلی یکدستتر از ایران است. ایران در درون خودش اجتماعهای متفاوت و متنوعی دارد که این اجتماعهای کوچک در کنار هم یک جامعه را تشکیل دادهاند.
گفتگو از: محمدرضا نظری