گری لوییس، نماینده سازمان ملل در ایران در گفتگو با روزنامه اطلاعات بر اولویت سازمان ملل متحد مبنی بر کاهش فقر در منطقه تاکید کرد.
به گزارش آوا دیپلماتیک، گری لوییس، با اشاره به دو اولویت اصلی سازمان ملل متحد برای برنامه کاهش فقر، گفت: برنامه سازمان ملل با اولویت تقویت رشد اقتصادی فراگیر و اطمینان دادن به مردم فقیر برای دسترسی به آموزش خدمات بهداشتی و برنامههای حمایت اجتماعی پیگیری میشود. بهعنوانمثال، سازمان ملل متحد برنامه افزایش حمایت اجتماعی را در ایران در دستور کار خود دارد و اکنون هم یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه بهزیستی و توانبخشی بررسی بیشتر در این زمینه را دنبال میکند.
نماینده سازمان ملل متحد درباره حمایت این سازمان از برقراری توسعه پایدار در ایران اظهار داشت: فائو و برنامه توسعه سازمان ملل در قالب طرحی، از ترویج استفاده پایدار از منابع آب و انرژی برای کشاورزی و معیشت، بازسازی منابع طبیعی تخریب شده، بهبود سیستم پرورش ماهی و مدیریت انرژی حمایت میکنند و در این زمینه بیش از هزار نفر در زمینه مدیریت آفات و روشهای کاهش مصرف مواد شیمیایی به شکل تلفیقی آموزشدیدهاند.
وی در ادامه به حمایت یونسکو از طرحهای ظرفیت ساز برای بهبود کیفیت و افزایش دسترسی به خدمات آموزشی اشاره کرد.
لوییس همکاری با دولت ایران برای دستیابی به اهداف در برنامه ششم توسعه ملی را برنامه آینده سازمان ملل متحد دانست و افزود: شاخص توسعه انسانی ایران موضوعی است که ایرانیان باید به آن افتخار کنند، چراکه آمار آن بسیار مثبت و رضایتبخش است؛ درحالیکه سازمان ملل متحد برای ایجاد شاخصهای توسعه انسانی زمان زیادی در جهان صرف میکند.
وی بابیان اینکه ارزیابی شاخصهای توسعه انسانی با ۳ بعد اصلی از توسعه انسانی در بلندمدت انجام میشود، گفت: عمر طولانی و سالم، دسترسی به دانش و یک زندگی استاندارد و مناسب ابعاد اساسی توسعه انسانی است.
نماینده سازمان ملل بابیان اینکه ایران در سال ۲۰۱۴ در گروه کشورهایی با شاخص توسعه انسانی بالا قرار داشته است، گفت: ۴ گروه دستهبندی شاخص توسعه انسانی برای تقسیمبندی وجود دارد، خیلی بالا، بالا، متوسط و ضعیف است که ایران اکنون در رده ۷۶ در میان ۱۸۷ کشور قرار دارد.
لوییس درباره ابعاد شاخص توسعه انسانی هم بیان کرد: برنامه توسعه سازمان ملل متحد امید به زندگی در حین تولد را در دورههای مختلف اندازهگیری میکند که بر اساس آن سن امید به زندگی در ایران در سال ۱۹۸۰ تاکنون از ۵۱ سال به ۷۴ سال افزایش پیداکرده است. همچنین در باره شاخص دسترسی به دانش هم، میانگین سالهای اشتغال به تحصیل هم از سال۱۹۸۰ تا کنون از ۷ر۸ سال به ۲ر۱۵ سال رسیده است.علاوه به آن در شاخص زندگی مناسب و استاندارد هم افزایش چشمگیری دیدهشده است که نمیتوان آن را نادیده گرفت.
به گفته لوییس، ایران در بین کشورهای درحالتوسعه، کمترین کاهش در شاخص توسعه را در دوره ۲۳ ساله، ( ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۳) داشته است و از بین ۱۰۰ کشوری که برنامه توسعه سازمان ملل شاخصهای آن را اندازهگیری میکند فقط کره جنوبی وضع بهتری از ایران دارد.
وی با ابراز تأسف از اینکه مواد مخدر در ایران ارزان و قابلدسترس است، گفت: تاثیر شدید مواد مخدر ازجمله تریاک، هرویین و متآمفتامینهای ویژه مثل کریستال، در بسیاری از مناطق کشور ویرانگر بوده است.
نماینده سازمان ملل متحد با اشاره به چارچوب ۵ رکنی کمک به ایران برای کنترل مواد مخدر، گفت: مواد مخدر اثرات منفی در سلامت عمومی شامل اعتیاد، مرگومیر و عفونتهای HIV به دنبال دارد. از بین رفتن بهرهور ی نیروی بالقوه جوانان هم هزینه دیگری است که به اقتصاد و جامعه تحمیل میشود.
لوییس کمک سازمان ملل متحد به ایران را بر ارائه خدمات باکیفیت و مبتنی بر شواهد متمرکز دانست و افزود: دفتر ما هم بهعنوان مخاطب و روح همکاریهای برونمرزی بین افغانستان، ایران و پاکستان برای مقابله با جرم سازمانیافته و قاچاق مواد مخدر و چالشهای جدی عمل میکند.
وی در ادامه تصریح کرد: اقدامات ما بر ۳ حوزه کلیدی تمرکز دارد. ۱ـ مدیریت مرکزی و قاچاق مواد مخدر. ۲ـ کاهش تقاضای مواد مخدر و کنترل ایدز٫ ۳ـ جرم، عدالت و فساد.
کمبود آب و چالشهای زیستمحیطی
نماینده سازمان ملل متحد درباره چالشهای زیستمحیطی ایران به کمبود منابع آبی اشاره کردو گفت: آب بزرگترین محدودیتی است که تغییرات آب و هوایی و دورههای خشکسالی را برای ایران به همراه میآورد. در این شرایط آب و هوای گرمتری در کشور داریم که در آن تبخیر و تعرق افزایش مییابد و حجم منابع آبی کمتر میشود. این در حالی است که با پیشبینی رشد جمعیت در ایران، تقاضا برای آب افزایش خواهد داشت و مردم برای نوشیدن، تولید غذا و حفظ بخش صنایع نیاز به آب خواهند داشت.
وی بیابانزایی و جنگلزایی را از علل تخریب سرزمین به عنوان یکی از چالشهای اساسی زیستمحیطی یاد کرد و گفت: نرخ گسترش بیابانزایی در ایران هشدار دهنده است، در عین حال روند تغییر آب و هوا، مصرف بیرویه آب، فشار جمعیت و چرای بیرویه دام هم باعث بیابانزایی میشود که آثار بدی هم دارد. به طور مثال خاک سطحی ایران در این شرایط ۲ برابر سریعتر از زمانی که شکل گرفته است، از بین میرود. این در حالی است که به زمینهای بیشتری برای افزایش تولید غذای جمعیت در حال رشد به زمینهای بیشتری نیاز داریم.
نماینده سازمان ملل متحد امنیت انسانها را به پاسخگویی و اندازهگیری توانایی انسان برای کاهش اثر گلخانهای مرتبط دانست و افزود: ایران باید نقش خود را در کاهش گازهای منتشرهاش ایفا کند.
لوییس با اشاره به تأثیر فوری، ملموس و قابل مشاهده آلودگی هوا بر کیفیت زندگی مردم ایران، گفت: آلودگی هوا از چالشهای اصلی محیطزیست ایران است که بر کیفیت زندگی تأثیر میگذارد.
وی با تأکید بر اینکه حیوانات شریک انسانها برای حیات در کره زمین هستند، گفت: ما گونههای جانوری را از بین میبریم و این باعث کاهش تعداد گونههای در معرض تهدید میشود.
نماینده سازمان ملل متحد با بیان اینکه محافظت از تنوع زیستی اغلب در تضاد با فعالیتهای اقتصادی سودآور است، گفت: در ایران هم مانند سایر کشورها، توسعه کوتاه مدت سود واهی و نگرانیهای زیستمحیطی را به دنبال دارد. علاوه بر آن قوانین زیستمحیطی موجود اغلب باعث درگیری با پروژههای معدن یا ساخت و ساز میشود. بنابراین ما تنها راهحلهایی را براساس مدلهای مالی پایدار برای حفاظت از گونهها پیشنهاد میکنیم.
لوییس با تأکید بر اینکه غلبه بر چالشهای محیطزیست اولویت ماست، افزود: من خوشحالم که بگویم با سازمان حفاظت محیطزیست همکاری نزدیکی داریم و به فداکاریهای خانم معصومه ابتکار، معاون رئیسجمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیطزیست اذعان میکنم. به گفته لوییس، سازمان ملل متحد در پروژههایی نظیر حفاظت از تنوع زیستی در جنگلهای هیرکانی مازندران، ترسیب کربن، حفاظت از تالابهای ایرانی، حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و حفاظت از تنوع زیستی در زاگرس مرکزی از دولت ایران حمایت میکند.
وی درباره همکاری سازمان ملل متحد با دولت ایران در حوزه آب هم اظهار داشت: اقداماتی در سطح ملی و استانی با جوامع محلی، سازمانهای مردم نهاد و به ویژه کشاورزان برای غلبه بر کمبود آب ارومیه انجام دادیم. در این زمینه دولت ژاپن هم در پروژه دریاچه ارومیه به کمک ما آمد. به گفته لوییس راهحلها متمرکز بر همکاری با کشاورزان به عنوان اهرم اجتماعی و ارتقای روشهای کشاورزی برای کاهش مصرف آب بوده است.
این مقام سازمان ملل با بیان اینکه حمایتهای سازمان متبوعش از محیط زیست ایران، اولویتبندی شده است،گفت: ما پشتیبانی فنی را تأمین میکنیم و بهترین شیوههایی که در دنیا وجود دارد را برای همراهان خود، دولت، سازمانهای مردم نهاد و شرکای خارجی مانند ژاپن به اشتراک میگذاریم. به اعتقاد گری لوییس جوامع محلی نقش کلیدی در این امر ایفا میکنند.
نماینده سازمان ملل متحد درباره حمایت از توسعه گردشگری طبیعی در ایران هم تصریح کرد: این موضوع ممکن است در چارچوب برنامه پنجساله آینده سازمان ملل برای کمک به توسعه ایران پیشنهاد شود.
وی تصریح کرد: تهدیدهای دشواری در مقابل ایران است؛ چرا که بزرگترین مشکلات توسعه پایدار در این دوران؛ آب و بهرهوری انرژی، بیابانزایی، آلودگی آب و هوا به شمار میرود.
نماینده سازمان ملل متحد با تأکید بر این که تخریب زیستگاه یکی از اصلیترین چالشهای محیط زیست ایران است، افزود: با وجود روند فعلی تغییرات آب و هوایی، ایران میتواند انتظار داشته باشد که گرمتر و خشکتر شود و این موضوع در آینده صدها هزار انسان را تحت تأثیر قرار دهد.
لوییس با بیان اینکه ۳۲ میلیون هکتار از ۱۶۵ میلیون هکتار از مساحت ایران در تعریف بیابان میگنجد، افزود: آماری از بیابانهای ایجاد شده در نیم قرن اخیر وجود ندارد، اما اثرات بیابانزایی کاملاً آشکار است و دلیل آن کمبود آب، تعدی به مراتع وگسترش سکونتگاههای شهری و گردوغبار است که اگر اقدامی برای آن صورت نگیرد در آینده بیابانهای ایران به شکل چشمگیری افزایش مییابد و با تهدید معیشت شهروندان به ویژه مراتع همراه خواهد بود.
وی برای حل چالش بیابانزایی در کشور پیشنهاد کرد: علاوه بر جنگلکاری مجدد، به گسترش مدیریت یکپارچه منابع طبیعی و برنامهریزی برای پایداری زیستمحیطی نیاز داریم. همچنین سیاستها و قوانین سختگیرانهتری برای حفاظت زمین، منابع آبی و اجرای بهتر این سیاستها و قوانین مورد نیاز است.
نماینده سازمان ملل پروژه ترسیب کربن(CSP) را یکی از پروژههای کلیدی سازمان ملل برای مقابله با بیابانزایی اعلام کرد و افزود: این پروژه ابتکاری برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ با همکاری سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری و برنامه توسعه سازمان ملل به عنوان آغاز یک همکاری برای دستیابی به مراتع سبز اجرا شد.
وی افزود: در آن روزها، بر منطقه ویران شده حاصل از جنگلزایی در استان خراسان جنوبی متمرکز شده بودیم و موفقیت آن پروژه باعث شد که دولت ایران آن را در بیش از نیمی از ۳۱ استان کشور تکرار کند. بنابراین پروژه ترسیب کربن دو برابر شد چرا که نتیجه پروژه حذف کربن دی اکسید از اتمسفر و حبس آن در پوشش گیاهی و درختان بود. در واقع این پروژه با استفاده از درختان و گیاهانی انتخابی خاص برای کاهش ظرفیت خود در مقابل تجاوز بیابان است.
وی با بیان این که پروژه ترسیب کربن به جوامع محلی آسیب دیده برای ترویج توسعه پایدار و معیشت کمک میکند، افزود: امروزه این پروژه قدمهای اولیه رو به جلو را برای مقابله با بیابانزایی برداشته و در ۲ر۱ میلیون هکتار از کشور انجام شده است.
آمادگی سازمان ملل برای پاسخگویی در مقابل زلزله
نماینده سازمان ملل متحد در ایران خطر زلزله را یک واقعیت قابل توجه و ساده دانست و گفت: وقوع زلزله در یک واحد از ثانیه در شهرهای بزرگ مانند تهران که بر روی دو خط عمده گسل زمینشناسی نشسته محتمل است.
وی درباره رویکرد سازمان ملل در همکاری مسئولان ایرانی برای کاهش آسیب در زمان وقوع حوادث گفت: ما دو رویکرد در مقابله با زلزله داریم. اول این که وضع کنونی شهرها را به سمت انعطاف پذیری سوق دهیم و دوم این که آمادگی بالاتری برای پاسخگویی به یک واقعه فاجعهبار فراهم کنیم. چرا که ایران دارای ظرفیت بینالمللی برای پاسخگویی در مقابل زلزله شناخته شده است، بنابراین سازمان ملل متحد فقط نقش حمایت و هماهنگی در زمان درخواست فوری را دارد.
لوییس با تأکید بر این که ساخت شهر انعطافپذیر مهمترین بخش در مقابله با یک زلزله است، گفت: اگرچه ایران دارای سابقه قوی در پاسخگویی به بلایای طبیعی است، اما در حوزه پیشگیری و کاهش خطر بهویژه در سطح جوامع نیاز به کار بیشتری دارد.
نماینده سازمان ملل متحد در ایران از همکاری این نهاد بینالمللی با سازمان مدیریت بحران شهرداری تهران و ستاد مدیریت بحران کشور در قالب پروژهای برای افزایش انعطافپذیری و توسعه برنامه کاهش خطر زلزله تهران خبر داد و گفت: علاوه بر آن برای تقویت ظرفیتهای بنیادی این سازمانها فعالیت میکنیم. همچنین با مقامات برای گنجاندن مفاهیم زلزله در برنامه پنجساله ششم توسعه هم فعالیتهایی انجام دادهایم.
لوییس تصریح کرد: سازمان ملل سعی میکند آمادگی لازم را برای پاسخ ملی به زلزله در هر نقطه از کشور فراهم کند. علاوه بر آن همزمان همکاری نزدیکی با دولت برای کاهش خطرات موجود از سوی سازمانملل وجود دارد.
نماینده سازمان ملل متحد در ایران تاثیر تحریمهای بینالمللی علیه ایران را منفی ارزیابی کرد و افزود: بهطور مثال تحریم در واردات سوخت، ایران را مجبور کرده بود که بنزین را با کیفیت پایینتر تولید کند که آلودگی بیشتری نسبت به سایر کشورها داشت و این موضوع یکی از اثرات منفی تحریم بود. اما رفع تحریمها در برخی زمینهها باعث بهبود میشود. بهطور مثال دسترسی به تکنولوژی بهتر، مدیریت منابع زیستمحیطی را ارتقا میدهد.
وی در پایان تصریح کرد: با جریان مثبت و بینالمللی محیط زیست که حاصل توافق هستهای است میتوانیم شاهد رفع محدودیتها و نیز نقشآفرینی ایران در صحنه جهانی باشیم که با وجود افراد با استعداد و توانمند سابقه طولانی در آن دارد.