تندیس های پنلوپه با حضور معاون رییس جمهوری ایران، وزیر فرهنگ ایتالیا و سفیر واتیکان در ایران در موزه ملی ایران به نمایش درآمد.
به گزارش آوا دیپلماتیک، سه پیکره از بانوی افسانه ای یونانی که سمبل وفاداری به همسر شناخته می شود با حضور جمعی از هنر دوستان و مقام های رسمی سه کشور ایران، واتیکان و ایتالیا به نمایش درآمد.
در مراسم آئین گشایش نمایشگاه «پیکره ای برای صلح: مجسمه های پنلوپه از تخت جمشید تا رم» لیو بوکاردی، سفیر کشور واتیکان با اشاره امانت دادن یکی از پیکره های از سوی موزه کشورش به نمایشگاه، گفت: درهای موزه واتیکان را به روی شما باز کرده ایم علاوه بر مجسمه پنلوپه آثار بسیار دیگری نیز وجود دارد که به فرهنگ مشترک و نقطه تلاقی آن ها منتهی می شود.
بوکاردی افزود: در کشورهایی همچون سوریه عده ای در حال نابودی آثار تاریخی هستند و در کنار آن کشوری همچون ایران در تلاش است تا با استفاده از آثار تاریخی به صلح و دوستی ملت ها کمک کند.
وزیر فرهنگ ایتالیا نیز در این مراسم با اشاره به پیکره پنلوپه گفت: بعضی از آثار هنری علاوه بر ارزش هنری دارای ارزش معنوی خاصی است که می تواند فرهنگ های مختلف را به هم پیوند دهد.
داریو فرانچسکینی با تشکر مقام های ایرانی که با استفاده از آثار هنری در پی تبلیغ صلح هستند، افزود: امیدواریم بتوان با مشارکت هم از نابودی آثار تاریخی کشورهای همسایه ایران جلوگیری کنیم.
وی با بیان اینکه طرحی های مشترک بسیاری با همکاری کارشناسان میراث فرهنگی دو کشور انجام شده و یا در حال انجام است، تاکید کرد: کارهای مشترک باعث تعمیق پیوند بین ملت ها می شود.
وزیر فرهنگ ایتالیا گفت: آثار هنری از دیوارهای بلند دو هزارساله عبور کرده اند هم اکنون که مرزهای کشور ها به خطی تبدیل شده است می توان با ابزار هنر همدلی ملت ها بیشتر کرد.
فرانچسکینی افزود: تبادل هنرمندان و جوانان دو کشور می تواند مقدمه ای برای آشنایی دو ملت باشد.
لازم به ذکر است که این نمایشگاه برای نخستین بار و بر اساس تفاهم نامه بین موزه ملی ایران، موزه واتیکان و موزه کاپیتولینی و با حمایت بنیاد پرادا برگزار شده است
مجمسه پنلوپه نشان پیام صلح و دوستی است سبک ساخت مجسمه پنلوپه مکشوفه از تخت جمشید ترکیبی از هنر یونانی ـ رومی است و از نظر زمانی به میانه های سده پنجم پیش از میلاد تعلق دارد،
این مجسمه به عنوان هدیه ای به نشانه صلح و دوستی و عهد و پیمان توسط یونان به پادشاه ایران داده شده است. علاوه بر این نمونه که در موزه ملی ایران نگهداری می شود یک مجسمه در موزه کاپیتولینی (Capitolini) در روم و دو نمونه در موزه واتیکان نگاه داری می شوند.
سه نمونه تاریخی نگهداری شده در موزه های کاپیتولینی و واتیکان، بر اساس سنت پیکره تراشی دوران تاریخی و تداوم ارزشهای هنری همان دوران و برگرفته از نمونه یافت شده در تخت جمشید، خلق شده است.
بر اساس مستندات تاریخی، با حملۀ اسکندر مقدونی در 331 پیش از میلاد و تارج و غارت سپاهیانش این مجسمه مانند سایر آثار تخریب و از مکان اصلی خود خارج و به دلیل سنگینی زیاد تا راهروی 31 کشیده شد و در همان جا رها شد.
این تندیس در محل سر، بازوها و پاها به شدت آسیب دیده و علاوه بر شکستگی های عمیق که در زیر گردن، شانه و بخشی از بالاتنه دیده می شود، قسمت بیشتر هر دو دست، سر و پاهای مجسمه نیز مفقود شده است.
این مجسمه ها سمبل بانوی سوگوار و وفادار در سدۀ پنج پیش از میلاد هستند که یادآور داستان اُدیسه اثر هومر نویسندۀ معروف و حماسه نویس سدۀ هشتم پیش ازمیلاد یونان است.
در این داستان اُدیسه فرمانروای ایساکا بوده که با زن زیبایی به نام پنلوپه ازدواج می کند. حاصل این ازدواج پسری به نام تلماک است. هنگامی که تلماک یک ساله بود، اولیس یا اُدیسه برای جنگ با تروا فرا خوانده می شود. این جنگ 20 سال طول کشید و ماجراهای زیادی برای اُدیسه و سربازانش پیش آمد. از سوی دیگر پنلوپه همسر با وفای اُدیسه در غیبت او خواستگاران زیادی داشت و به رسم بیوه زنان یونان باید همسری انتخاب می کرد. اما پنلوپه در قلب خود امید به بازگشت همسر خود داشته و از خواستگارها فرصتی می خواهد تا لباسی را ببافد و پس از کامل شدن به خواستگارها پاسخ دهد.
پنلوپه روزها می بافت و هر شب آن بافته را می شکافت تا کار بافتن پایان نپذیرد. اما سرانجام رازش فاش شد و اعلام کرد همسر کسی می شود که بتواند کمان اُدیسه را خم کند. سرانجام اُدیسه پس از 20 سال از جنگ تروا بازگشت و در قالب یک چوپان به زندگی اش ادامه داد. او با استفاده از تیر و کمان و مهارتش در این رشته، در لباس گدایان توانست در مسابقه خم کردن کمان شرط را ببرد و تک تک خواستگارها را که در این مدت اموالش را به سرقت برده بودند بکشد. عشق پنلوپه به همسرش اُدیسه و انتظار او برای بازگشت همسرش او را به سمبل بانویی وفادار و سوگ وار در هنر یونان تبدیل کرده است.
