آبایومی آزیکیوه تحلیل گر سیاسی و سردبیر مجله خبری پان افریکن است. وی دهه هاست که با جنبش های آزادی و دولت های مترقی قاره آفریقا و کارائیب همکاری می کند. او تحصیلاتش را در رشته علوم سیاسی ادامه داده است و از جمله موسسان سازمان های بسیاری در دیترویت و سایر نقاط آمریکا است. در گفتگویی که با وی داشته ایم، به بررسی نقش ایالات متحده در تحولات خاورمیانه و نیز روابط ایران و آمریکا پرداخته ایم.
گفتگوی اختصاصی آوا دیپلماتیک با آبایومی آزیکیوه – سردبیر مجله خبری پان افریکن
شما سردبیر مجله خبری پان افریکن هستید. هدف اصلی از طراحی این وب سایت چیست؟
از سال 1998 که اینترنت به یک پدیده عظیم در میان مردم آفریقا تبدیل شد، تا کنون به فعالیت های خود ادامه داده ایم. هدف ما ارائه اطلاعات و دیدگاه های متفاوت درباره تحولاتِ آفریقا، آفریقایی های خارج از کشور و به طور کلی جامعه بین المللی است. پیش از تاسیس مجله خبری پان افریکن، مجموعه تک نگاری مجله پامبانا را بین سال های 1984 و 1999 در دانشگاه ایالتی وین در دیترویت منتشر می کردیم.
تاکنون با کدام جنبش های آزادی خواه همکاری داشته اید؟
ما از تمام نیروهای پیشرفت گرا و آزادی خواه واقعی در آفریقا و سراسر جهان پشتیبانی می کنیم. ما باور داریم مردم فلسطین حق دارند کشوری برای خود داشته باشند. ما در طول مبارزه علیه رژیم مهاجران استعمارگر در آفریقای جنوبی، اطلاعات دست اول و تحلیل های مربوط به جنبش های آزادی ملی و عدالت اجتماعی را فراهم می آوردیم.
امروز ما به ارائه اطلاعات مربوط به تلاش برای پیشرفت آفریقا از لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی می پردازیم. به علاوه در داخل ایالات متحده مردم آفریقایی آمریکایی، آمریکای لاتین، آسیایی، خاورمیانه، شرقی، بومیان آمریکا و گروه های دیگر از ظلم و ستم ملی و تبعیض رنج می برند. همه این ملل و ملیت های تحت ستم، حق تعیین سرنوشت خود و برابری کامل حتی تا مرز استقلال و جدایی را دارند.
در دیترویت، شما به فعالیت های ضد خشونت قابل توجهی پرداخته اید. چه عاملی پایه و اساس رویکردِ ضد خشونتِ شما را تشکیل داده است؟
طبیعت ظالمانه و استثماری دولت آمریکا منشا اصلی خشونت در دیترویت و شهرهای دیگر است. تبعیض سیستماتیک علیه مردم جوامع رنگین پوست آنها را در معرض خطر از دست دادن فرصت هایی برای اشتغال، فعالیت های تجاری و امور فرهنگی قرار می دهد.
با وجود تصویب قوانین حقوق مدنی متعدد در آمریکا پس از جنگ داخلی بین سال های 1866 و 1875 و بعدها در اوج جنبش حقوق مدنی بین سال های 1957 و 1968، هنوز نژادپرستی گسترده ای در سطح سازمانی وجود دارد. برای پایان دادن به خشونت درایالات متحده باید یک تغییر اساسی در اقتصاد سیاسی جامعه به وجود آید.
خبرگزاری ما اعمال خشونت آمیز پلیس و ایجاد وحشت در مردم را افشا می کند. ما نشان می دهیم که برای تمام سطوح دولتی در ایالات متحده، چه محلی، ایالتی یا ملی، منافع بانک ها، شرکت ها، پنتاگون و عوامل شان اولویت بیشتری دارد.
شما رئیس ائتلاف حقوق بشر میشیگان(MCHR) هستید. چه زمانی و برای چه هدفی این ائتلاف تشکیل شد؟ و چه نوع فعالیت هایی را در بر می گرفت؟
من بین سال های 2007 و 2011 به عنوان رئیس هیئت مدیره MCHR و بین سال های 2011 و 2014 به عنوان رئیس این ائتلاف خدمت کرده ام. این سازمان در سال 1980 و به طور عمده توسط رهبران مذهبی که در مورد جهت گیری های سیاسی جناح راست آمریکا نگران بودند تاسیس شد. این سازمان با مبارزات ضد آپارتاید در طول دهه های 1980 و 1990 نیز در ارتباط بود . همچنین این ائتلاف موضع پیشرونده ای در حمایت از فلسطینی ها در غزه و کرانه باختری اتخاذ نموده است. این سازمان از طریق انجمن های آموزشی، مجموعه فیلم ها و غیره به سایر موضوعات مربوط به مبارزه علیه نژاد پرستی، تبعیض جنسیتی و تخریب محیط زیست می پردازد.
چرا بطور خاص بر مفهوم ضد خشونت در میان نیروهای پلیس دیترویت تمرکز کردید؟
در طول تاریخ پلیس دیترویت همواره نماینده و حامی منافع شرکت های خودروسازی و سایر شرکت های چند ملیتی بوده است. آنها علیه طبقه کارگر و بعد ها اکثریت جمعیت آفریقایی آمریکایی به اعمال خشونت پرداخته اند. مقاومت در برابر خشونت پلیس و سوء رفتار آن ها در طول دهه ها دیده شده است. این مبارزات در سال های 1942 و 1943 طی جنگ جهانی دوم و بعد ها در سال 1967، هنگامی که نیروهای گارد ملی و ارتش برای برقراری نظم وارد صحنه شدند، به اوج خود رسید.
خشونت پلیس باعث شد وزارت دادگستری ایالات متحده بین سال های 2003 و 2014 دو فرمان توافقی فدرال را در این شهر اعمال کند. با این که فرمان های توافقی وزارت دادگستری منحل شده اند، هنوز مشکلاتی مربوط به اجرای قانون وجود دارد.
در حال حاضر برخی از ثروتمندترین شرکت های این شهر به استخدام پلیس خصوصی می پردازند، آن ها نه تنها در منطقه تجاری در مرکز شهر گشت می زنند بلکه در عملیات اطلاعاتی سری علیه سازمان های بزرگ مانند ائتلاف Moratorium NOW نیز نقش دارند. در حال حاضر از طریق اقدامات اعتراضی و در دادگاه ها به این مسائل اشاره می شود.
آیا برای فعالیت های خارج از محدوده ایالت ها برنامه ریزی کرده اید؟
بله مجله خبری پن افریکن در سراسر جهان خواننده دارد. من به طور گسترده در آفریقا سفر کرده ام. ما می توانیم با اینترنت به بسیاری از مسائل مربوط به نگرانی های جهانی بپردازیم. ما قصد داریم این فعالیت ها را در آینده افزایش دهیم.
آیا به منظور کاهش سطح خشونت در حوادث اخیر شهر فرگوسن اقدامی در نظر دارید؟
ما در طول چند هفته گذشته وضعیت فرگوسن را به طور گسترده پوشش داده ایم .تحولاتِ فرگوسن نمونه کوچکی از روابط نژادی در سراسر آمریکا می باشد. به زودی شورش و تظاهرات مشابهی در سراسر کشور فوران خواهد کرد.
دولت آمریکا، حتی در دوران اوباما، برای مقابله با ظلم و ستم ملی و سوء استفاده اقتصادی از آمریکایی های آفریقایی تبار و دیگر کشورهای تحت ستم برنامه ای نداشته است. در نتیجه، تا زمانی که تغییری اساسی در دولت بوجود نیاید، خشونت و ناآرامی ادامه خواهد داشت.
شما مقالات متعددی در انتقاد از سیاست های خارجی ایالات متحده نوشته اید. کدام رویکرد سیاست خارجی ایالات متحده به خصوص، در مورد خاورمیانه و آفریقا هدف انتقادات شما بوده است؟
هیچ یک از سیاست ها پر بار و مفید نبوده اند. ایالات متحده از زمان کشف نفت در طول سال های اولیه قرن بیستم با خاورمیانه در ارتباط بوده است. منافع مربوط به نفت، نیروی هدایت کننده اصلی واشنگتن و وال استریت می باشند.
حمایت ایالات متحده از دولت اسرائیل باعث افزایش نا امنی در منطقه شده است. ما با آنچه دولت اوباما درعراق، سوریه، یمن، مصر و سودان انجام می دهد مخالف هستیم. ایالات متحده پس از انقلاب سال 1979 که رژیمِ سرکوبگرِ تحت حمایت کاخ سفید را سرنگون کرد، موضعی خصمانه را نسبت به ایران حفظ کرده است. بر اساس سیاست تحریریه ما ایالات متحده باید در پی عادی سازی روابط خود با ایران باشد. دولت سوریه باید توسط واشنگتن به رسمیت شناخته شده و تمام اقدامات خصمانه علیه دمشق متوقف شود. واشنگتن باید دخالت در امور داخلی کلیه کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا را متوقف نماید.
به عقیده شما رویکرد فعلی آمریکا در قبال حملات اسرائیل به فلسطین تا چه اندازه منجر به کاهش میزان خشونت شده است؟
نقش ایالات متحده در فلسطین، ترویج خشونت علیه مردم است. “عملیات تیغهٔ حفاظتی ” که اخیرا در آن بیش از 2000 فلسطینی توسط نیروی هوایی اسرائیل و نیروهای دفاعی کشته شدند، از حمایت ایالات متحده برخوردار بوده است. دولت فدرال هر سال میلیاردها دلار از درآمد مالیاتی را به دولت صهیونیستی اسرائیل می دهد. از این پول برای ادامه ظلم و ستم به فلسطینی ها استفاده می شود. سلاح های مورد استفاده علیه فلسطینی ها در ایالات متحده تولید می شوند. کنگره ایالات متحده از سیاست های نسل کشی علیه مردم عرب در فلسطین و سراسر منطقه پشتیبانی می کند. مسلمانان همه ملیت ها در تصمیم گیری های سیاست خارجی ایالات متحده مورد هدف قرار می گیرند. تلاش برای اهریمن جلوه دادن جامعه مسلمانان پاسخگوی ضرورت های سیاست داخلی و خارجیِ دولت های متواترِ جمهوری خواه و دموکرات است.
هدف اصلی اسرائیل از حمله به فلسطین چه بوده است ؟
این حملات برای جابجایی بیشتر فلسطینی ها طراحی شده اند تا آنها را از سازماندهی انقلاب های آزادی بخش ملی که اجتناب ناپذیراست باز دارند. دولت ایالات متحده از این حملات دائمی به فلسطینی ها به ناحق پشتیبانی می کند. بین مردم ایالات متحده، نظرات در حال تغییر به حمایت از فلسطین است، با این حال چنین چیزی هنوز در سیاست خارجی واشنگتن منعکس نشده است.
چرا گروه های ضد جنگ آمریکایی در مبارزات اخیر بین اسرائیل و فلسطین نقش فعالی نداشته اند؟
به اعتقاد من آنها نقش بزرگتری دارند. هزاران نفر برای دفاع از غزه و فلسطین در کرانه باختری در شهرهای بزرگِ سراسر کشور در تظاهرات شرکت کرده اند. با این حال، چنین اقداماتی از سوی دستگاه دولتی و اطلاعاتی از نزدیک کنترل می شوند تا با ایجاد رعب مردم را وادار به سکوت کنند. با این حال، بیشتر مردم در حمایت از فلسطینی ها اظهار عقیده می کنند و این تحولی مثبت است.
به نظر شما تا چه حد عملکرد گروه های ضد جنگ نمایشی شده است؟
برخی نمایشی هستند اما برخی دیگر جدی ترند. مشکل اصلی عدم ثباتِ نیروهای ضد جنگ است. در سال 2013 مردم در مخالفت با برنامه دولت اوباما برای بمباران سوریه به خیابان ها آمدند. با این وجود، با شکل گیری دولت اسلامی عراق و شام (داعش) و اکنون دولت اسلامی، آنها دلیلی منطقی برای بمباران سوریه و عراق دارند. آنها در فکر اعزام نیروهای زمینی هستند. با گسترش جنگ جدید مخالفت ها متمرکزتر و جدی تر خواهند شد.
تا چه اندازه فعالیت های گروه های ضد خشونت در ایالات متحده بر کاهش زندان و اعدام در این کشور تاثیر گذار بوده است؟
هنوز در ایالات متحده زندانیان سیاسی وجود دارند. زندان های این کشور بزرگترین سرانه جمعیت را در دنیا دارند. نظامِ صنعتیِ زندان جزء کلیدی دستگاه سرکوبگرِ دولت سرمایه دار در ایالات متحده است. اکثر زندانیان از میان مردم جوامع رنگین پوست می آیند.
در ایالات متحده هیچ فرد ثروتمندی در انتظار اعدام به سر نمی برد. برای آزادی همه زندانیان سیاسی از جمله مومیا ابو جمال و لئونارد پلتیر و پایان دادن به نظامِ صنعتیِ زندان که مکانیسمی برای کنترل اجتماعیِ ملت های مظلوم است، باید جنبش قوی تری بوجود آید.
در سپتامبر سال 2010، شما با رئیس جمهور وقت ایران، محمود احمدی نژاد دیدار کردید. آیا هنگامی که رئیس جمهور کنونی آقای روحانی در تلاش برای اتخاذ رویکردی تنش زدا در سیاست خارجی ایران در آمریکا حضور پیدا کرد، با وی ملاقات نداشتید؟
در سال 2010 و 2012 برای شرکت در مراسمی در اطراف مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک دعوت شدم که در آن رئیس جمهور احمدی نژاد مهمان ویژه بود. من مفتخر به دیدار با رهبری ایرانی بودم. مشتاقانه منتظرم در آینده نزدیک با سایر رهبران از جمله رئیس جمهور روحانی دیدار کنم.
به نظرتان تا چه اندازه رنگ و روح سیاست خارجی روحانی با سیاست های احمدی نژاد تفاوت دارد؟
به نظر می رسد دولت آمریکا تمایل بیشتری به مذاکره با روحانی دارد. امیدواریم این موضوع روابط بین دو کشور را بهبود بخشد. با این حال، ایالات متحده در قبال ایران هنوز سیاست خصمانه خود را حفظ کرده است. هر رهبر ایرانی باید نگرانی های اصلی مربوط به حوزه خود را اعلام کند. مردم ایران خواستار برداشته شدن تحریم های اعمال شده توسط ایالات متحده آمریکا هستند.
استفاده صلح آمیز ایران از فن آوری هسته ای، دلیل عدم توافق میان تهران و واشنگتن بوده است. ایران به عنوان یک کشور مستقل حق دارد مسیر فن آوری خود را توسعه دهد. این نباید پیش نیازی برای عادی سازی روابط با آمریکا باشد. زمانی که در سال 2012 با رئیس جمهور احمدی نژاد برای صرف شام در مراسمی شرکت کردم، اطلاعاتی در مورد برنامه صلح آمیز هسته ای ایران منتشر شد. به طور گسترده این پیشنهادها توسط ایالات متحده نادیده گرفته می شوند.
فکر می کنید تا چه حد روش تنش زدایی رئیس جمهور روحانی می تواند به رهایی از تنش های بین ایران و ایالات متحده کمک می کند؟
هنوز مشخص نیست. این مسئولیت برعهده واشنگتن است. ایالات متحده سال های زیادی از سلطنت سرکوبگر شاه پشتیبانی کرده است. مردم ایران حق داشتند به مخالفت با این ظلم و ستم برخیزند. در حال حاضر ایالات متحده از حکومت های پادشاهیِ کشورهای خلیج فارس حمایت می کند. طبق گزارش ها، گروه های مخالف مسلحی که به قصد سرنگونی دولت سوریه فعالیت کرده و در حال حاضر عامل آوارگی و قتل های انبوه درعراق هستند توسط این کشورها تامین مالی می شوند. باید موضع آمریکا تغییر کند تا وضعیت خاور میانه به طور موثر به حالت عادی برگردد. امیدواریم مردم ایالات متحده برای برقراری صلح و امنیت واقعی در منطقه بیشتر تلاش کنند.
تا چه اندازه گروه های ضد جنگ و ضد خشونت می توانند به کاهش تنش بین ایران و ایالات متحده کمک کنند؟
آنها باید لغوِ تحریم ها علیه ایران و عادی سازی روابط را مطالبه کنند. این امر می تواند همکاری مهمی برای نیروهای پیشرو در ایالات متحده باشد.
به نظر شما ایران و آمریکا چگونه می توانند اختلافات خود را حل و فصل کنند و روابط دو جانبه خود را با احترام و درک متقابل بهبود بخشند؟ پیشنهاد شما چیست؟
باید مذاکره صادقانه بین تهران و واشنگتن وجود داشته باشد. همچنین باید از طریق برنامه های تبادل فرهنگی و فکری بین مردم تماس فردی به وجود آید. تحریم ها باید برداشته شود و روابط کاملِ دیپلماتیک برقرار گردد. مردم هر دو کشور از بهبود روابط بهره خواهند برد.
گفتگو از: محمدرضا نظری
