یک پناهنده افغان در ایران می گوید، دیدگاه سنتی حکم می کند که زنان در خانه بمانند و از فرزندان خود مراقبت کنند.

به گزارش وب سایت کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در ایران، علی پناهنده ای 41 ساله، به یکی از همکاران کمیساریا که برای بازدید به مغازه کوچک پوشاک او رفته بود می گوید، “ما معتقدیم که زنان نباید از خانه بیرون بروند و کار کنند. من قبل از این پروژه هیچ گاه کارمند زن نداشته ام”.

علی این تجارت را با کمک وامی که بواسطه پروژه revolving funds گرفته است، راه اندازی کرده است. این پروژه درسال 2013 توسط کمیساریا و ادراه کل امور اتباع و مهاجرین خارجی در راستای افزایش فرصت های شغلی و تشویق خود اتکایی بالاخص برای زنان پناهنده آسیب پذیر پایه گذاری شده بود..

در هنگام بررسی فرم درخواست وام آقای جعفری کمیساریا و اداره امور اتباع تعدادی از زنان پناهنده را برای مصاحبه و ارزیابی به وی معرفی کردند. او می گوید” من همانجا از تواناییهای بسیاری از این زنان متعجب شده و تحت تاثیر قرار گرفتم و حال برای نقشی که در حمایت از خانواده هایشان و جامعه خود ایفا می کنند احترامی بسیاری علی که در نزدیکی شهر هرات در غرب افغانستان بزرگ شده بود، مانند بسیاری دیگر بر این باور بوده که جای زن در خانه است. زندگی او با ورود جنگ به کشورش در دهه هشتاد میلادی مختل شد. پدر بیوه اونگران امنیت او و شش خواهر و برادر دیگرش بود و تصمیم گرفت از روستایشان فرار کنند و به ایران بیایند. او در آن زمان فقط هشت سال داشت.

علی تحصیلات ابتدایی خود را در اصفهان از سر گرفت و بعد از مدرسه در یک کارگاه پوشاک مشغول به کار شد. یادگیری هنر خیاطی را در سن 17 سالگی آغاز کرد و مدتی بعد کارگاه کوچکی را همراه دو برادرش و چهار مرد دیگر در منزل خود راه اندازی کرد.

با گذشت زمان علی سابقه خوبی در صنعت پوشاک در اصفهان برای خود ساخته بود و به دنبال سرمایه گذاری در ماشین آلات جدیدتر و گسترش تجارت خود در این زمینه بود. ولی به عنوان یک تبعه خارجی در اخذ وام با محدودیت هایی روبه رو بود.

علی از طریق ادراه امور اتباع، همتای دولتی اصلی آژانس پناهندگان، با پروژه وجوه در حال گردش آشنا شد و درخواست خود را برای اخذ وام معادل 35000 دلار آمریکا ارائه کرد. پس از آنکه دوست ایرانی او که وی نیز در صنعت تجارت پوشاک مشغول به کار است ضمانت او را کرد، علی موفق به اخذ وام شد. به محض اینکه پول را دریافت کرد، طی 3 ماه اول، علی توانست مکانی را اجاره کند، ماشین آلات جدید خیاطی بخرد و حدود 50 نفر که نیمی از آنان زنان بودند را استخدام کند.

یکی از آنان زن پناهنده ای افغان به نام روقیه دولتی است که در اصفهان متولد و در همان جا بزرگ شده است. والدین او در هنگام آغاز کشمکش ها در سال 1981 از افغانستان فرار کرده بودند. اکنون در سن 23 سالگی و به عنوان فرزند ارشد 4 خواهر و برادر احساس مسئولیت می کند تا به والدین کهنسال خود در تامین مخارج خانواده کمک کند.

روقیه در کلاس های خیاطی که شریک اجرایی کمیساریا، سازمان فنی و حرفه ای، فراهم کرده بود شرکت کرده و پس از اینکه بوسیله اداره امور اتباع و کمیساریا از این فرصت کاری باخبر گشت، در کارگاه علی درخواست کار نمود. وی اکنون خیاط خبره ای شده که در تکنیک های خاص و سخت مهارت خاصی دارد.

علی و همسرش 4 فرزند دارند که دو تا از آنها دختر می باشند. او می گوید مهمترین چیز برای آنها فراهم کردن امکانات آموزشی خوب و برابر برای فرزندان پسر و دختراشان است تا آغاز خوبی در زندگیشان داشته باشند.

کمیساریا و اداره کل امور اتباع همواره سعی بر گسترش پروژه وجوه در حال گردش برای استفاده پناهندگان در سراسر کشور هستند. پروژه فعلی با مبلغی معادل 230،000 دلار آمریکا که در طی 4 سال توسط کمیساریا ارائه شده است، به 6 فعالیت تجاری وام داده است و تاکنون 80 درصد آن بازپرداخت شده است و امکانات شغلی برای 45 نفری که بسیار به آن نیازمند بوده اند فراهم کرده است.

  • facebook
  • googleplus
  • twitter
  • linkedin
  • linkedin
  • linkedin